Łącznik (architektura)

Łącznik (architektura) w encyklopedii

Łącznik – budynek lub część budynku będąca połączeniem między różnymi częściami budynku^[1]. Najczęściej spotykany w formie krytej kładki dla pieszych. Budowany w celu skrócenia drogi między wybranymi miejscami lub wyeliminowania konieczności wychodzenia na zewnątrz^[2].

Galeria | edytuj kod

• Most Westchnień w Wenecji

• Nowe miasto, Praga

• Wschodni budynek łącznikowy pałacu w Goszczu

• Monachium, Bawaria

• Łącznik ratuszowy, Jelenia Góra

• Łącznik pomiędzy budynkiem dydaktycznym a salą gimnastyczną, szkoła na Boninie w Poznaniu

• Uniwersytet Leeds, Anglia

• Łącznik przebiegający nad rzeką w Lądku-Zdroju

• Taipei World Trade Center, Tajwan

• Szpital w Vancouver

• Wnętrze łącznika w Petronas Towers

• Wnętrze łącznika w Peachtree Center, Atlanta

• Wnętrze Bramy Poznania ICHOT

• Łącznik w Pałacu w Wojanowie

Zobacz też | edytuj kod

• most
• kładka

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ łącznik, Słownik języka polskiego PWN (pol.). [dostęp 2015-04-06].
2. ↑ szania: Łączniki między budynkami. 2011-02-19. [dostęp 2015-04-06].

Na podstawie artykułu: "Łącznik (architektura)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy