Śląsk Wrocław (piłka ręczna)

Śląsk Wrocław (piłka ręczna) w encyklopedii

Śląsk Wrocław – polski klub piłki ręcznej z Wrocławia, występujący w Superlidze. Jeden z najbardziej zasłużonych polskich klubów, zdobył 15 tytułów Mistrza Polski, 6-krotnie osiągał wicemistrzostwo, a 7 razy sięgał po Puchar Polski. Swoje mecze rozgrywa w Hali wrocławskiego AWF-u. Sekcja piłki ręcznej WKS Śląska Wrocław została wycofana z rozgrywek w 2010 roku. Obecnie, od sezonu 2019/20, na mocy porozumienia wielosekcyjnego WKS Śląska Wrocław i Forzy Wrocław, w rozgrywkach I ligi mężczyzn gr. B występuje zespół WKS Śląska Forzy Wrocław.

Spis treści

• 1 Historia
• 2 Nazwy klubu
• 3 Sukcesy
  • 3.1 Krajowe
  • 3.2 Międzynarodowe
• 4 Przypisy

Historia | edytuj kod

Sekcja piłki ręcznej - w ramach wielosekcyjnego Śląska Wrocław - została utworzona w 1955. Drużynę zgłoszono do rozgrywek piłki ręcznej jedenastoosobowej. Rok później uzyskuje awans do I ligi. W ciągu dziesięciu lat startów klub zdobywa osiem mistrzowskich tytułów (1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966).

W rozgrywkach piłki ręcznej siedmioosobowej Śląsk zadebiutował w 1957 i zajął 3 miejsce. W 1958 zdobył pierwsze mistrzostwo Polski (piłka ręczna 7-osobowa halowa). W latach 1955-1969 w sekcji działał założyciel klubu, jego zawodnik oraz trener Kazimierz Frąszczak^[1]. W tym okresie Śląsk wywalczył sześć tytułów mistrzowskich (1958, 1961, 1962, 1963, 1965, 1967) i trzy krajowe puchary.

Największe sukcesy drużyna z Wrocławia święciła w latach 1972-1978. Trenerem zespołu był Bogdan Kowalczyk, a w klubie grali tacy zawodnicy jak: Jerzy Klempel (król strzelców IO w Montrealu i Moskwie oraz mistrzostw świata w 1978 i 1982), Daniel Waszkiewicz, Zdzisław Antczak, Zbigniew Tłuczyński, Andrzej Sokołowski. Wrocławianie siedmiokrotnie z rzędu wygrywali mistrzostwo Polski i raz triumfowali w Pucharze Polski. W 1978 roku dotarli do finału Pucharu Europy (obecnie Liga Mistrzów), gdzie przegrali z niemieckim SC Magdeburg. W sezonie 1981/1982 drużyna wywalczyła dublet, sięgając po mistrzostwo i po puchar.

Po raz ostatni Mistrzem Polski Śląsk został w 1997. Trenerem był Jerzy Klempel, a w zespole grali wtedy:

• Szymon Ligarzewski,
• Ryszard Antczak,
• Piotr Czaczka,
• Krzysztof Mistak,
• Szymon Szczucki,
• Łukasz Szczucki,
• Daniel Grobelny,
• Jacek Będzikowski,
• Marek Budny,
• Grzegorz Garbacz,
• Robert Lewicki,
• Marek Stopczyński,
• Tomasz Folga,
• Przemysław Pitoń,
• Filip Kliszczyk,
• Krzysztof Górniak.

W związku z piętrzącymi się problemami finansowymi działacze klubu zdecydowali wycofać sekcję piłki ręcznej z rozgrywek ekstraklasy po zakończeniu sezonu 2009/2010. W 2011 roku podjęto próbę reaktywacji drużyny – zespół, tym razem niepowiązany z wielosekcyjnym Śląskiem, został zgłoszony do rozgrywek II ligi w sezonie 2011/2012^[2].

Nazwy klubu | edytuj kod

Sukcesy | edytuj kod

Krajowe | edytuj kod

Piłka ręczna 11-osobowa:

• Mistrzostwo Polski: x8 - 1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966.
• 3 Miejsce: x1 - 1959

Piłka ręczna 7-osobowa (halowa):

• Mistrzostwo Polski: x15 - 1958, 1961, 1962, 1963, 1965, 1967, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1982, 1997.
• Wicemistrzostwo Polski: x6 - 1966, 1969, 1970, 1971, 1980, 1998.
• 3 miejsce: x14 - 1957, 1968, 1979, 1981, 1983, 1986, 1988, 1989, 1995, 1996, 2000, 2002, 2003, 2004.
• Puchar Polski: x7 - 1959, 1965, 1969, 1976, 1981, 1982, 1989

Międzynarodowe | edytuj kod

• Puchar Europy Mistrzów Krajowych (PEMK) obecnie Liga Mistrzów
  • Finał (1): 1977/1978
• Liga Mistrzów
  • 1/16 finału (1): 1997/1998
• City Cup
  • 1/4 finału (1): 1994/1995
• Challenge Cup
  • 1/2 finału (1): 2000/2001
• Puchar EHF
  • 1/8 finału (1): 2004/2005

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ Władysław Zieleśkiewicz: Kazimierz Frąszczak - "Kaju" - bez taryfy ulgowej. zprp.pl.
2. ↑ PAP: Reaktywacja klubu piłkarzy ręcznych Śląska Wrocław. SportoweFakty.pl, 2011-07-15. [dostęp 2011-07-21].

Na podstawie artykułu: "Śląsk Wrocław (piłka ręczna)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy