Śródlądowy bór sosnowy suchy w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaŚródlądowy bór sosnowy suchy, śródlądowy bór chrobotkowy (Cladonio-Pinetum) – jeden z zespołów leśnych, rodzaj boru suchego. Drzewostan zespołu tworzy sosna zwyczajna z niewielką domieszką brzozy brodawkowatej. W podszycie dominuje jałowiec pospolity, w runie – borówka brusznica, wrzos zwyczajny, szczotlicha siwa oraz kostrzewa owcza. Rozbudowana jest warstwa mszysta, a zwłaszcza porostowa, utworzone między innymi przez rokiet cyprysowaty i bielistkę siwą oraz chrobotki. Zwarcie wszystkich warstw z wyjątkiem porostowo-mszystej jest słabe[1].
Zajmuje ubogie i suche siedliska piaszczyste – gleby bielicowe i arenosole: śródlądowe wydmy, sandry itp. Zwykle tworzy małe płaty sąsiadujące z borami świeżymi. Nad morzem podobne siedliska zajmują suche postacie boru bażynowego[1].
Zagrożenia i ochrona | edytuj kod
Zespół w systemie Natura 2000 oznaczony jako siedlisko przyrodnicze 91T0-1 (śródlądowy bór chrobotkowy)[1].
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c Władysław Danielewicz, Paweł Pawlaczyk: 91T0 – Śródlądowy bór chrobotkowy. W: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. Jacek Herbich (red.). T. 5: Lasy i bory. Warszawa: Ministerstwo Środowiska, 2004, s. 289–296. ISBN 83-86564-43-1.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14439-5.
OryginałEdytujHistoria i autorzy
