(121) Hermione w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania(121) Hermione – planetoida z pasa głównego asteroid.
Spis treści
- 1 Odkrycie
- 2 Orbita
- 3 Właściwości fizyczne
- 4 Naturalny satelita
- 5 Zobacz też
- 6 Bibliografia
- 7 Linki zewnętrzne
Odkrycie | edytuj kod
Planetoida ta została odkryta 12 maja 1872 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwana planetoidy pochodzi od Hermiony, córki Menelaosa i Heleny w mitologii greckiej.
Orbita | edytuj kod
Orbita (121) Hermione nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 7,60°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 6 lat i 144 dni, krążąc w średniej odległości 3,45 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Mimośród jej orbity wynosi w przybliżeniu 0,14. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16 km/s.
Właściwości fizyczne | edytuj kod
Hermione jest dość dużym obiektem wśród planetoid pasa głównego – ma nieregularny kształt i średnicę 265×180×180 km. Albedo jej jest małe i wynosi 0,05. Jej jasność absolutna to 7,3m. Jest planetoidą, która zaliczana jest to typu C. Obraca się wokół własnej osi w czasie nieco dłuższym niż 5 godziny i 13 minut.
Naturalny satelita | edytuj kod
Hermione posiada jednego satelitę, który oznaczony jest prowizorycznie S/2002 (121) 1. Niektórzy astronomowie nazywają go nieoficjalnie LaFayette.
Zobacz też | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- (121) Hermione w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (121) Hermione w bazie Minor Planet Center (ang.)
