24 Dywizja Strzelców w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania24 Dywizja Strzelców – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
Spis treści
Formowanie i walki | edytuj kod
Powołana została 26 lipca 1918 roku na mocy rozkazu Rady Rewolucyjno-Wojskowej 1 Armii Frontu Wschodniego z jednostek ochotniczych z Samary, Symbirska i Sengileja jako 1 Symbirska Dywizja Piechoty. 18 listopada 1918 roku przemianowana została w 24 Symbirską Dywizję Strzelecką. Odznaczyła się w walkach na Powołżu, uzyskując miano „żelaznej”. W maju 1920 została przerzucona na front polski. W czerwcu 1920 bezskutecznie atakowała pozycje 9 Dywizji Piechoty pod Rzeczycą. Podczas letniej ofensywy Armii Czerwonej toczyła walki m.in. pod Mozyrzem, Łuckiem i Sokalem. 8 sierpnia została pokonana przez 1 Dywizję Piechoty Legionów pod Świniuchami. 23 września poniosła duże straty w walce z 8 Brygadą jazdy pod Zasławiem. Po podpisaniu rozejmu z Polską walczyła z oddziałami atamana Petlury na Ukrainie[1].
Struktura organizacyjna | edytuj kod
- dowództwo dywizji
- 70 Brygada Strzelców
- 208 pułk strzelców
- 209 pułk strzelców
- 210 pułk strzelców
- 71 Brygada Strzelców
- 211 pułk strzelców
- 212 pułk strzelców
- 213 pułk strzelców
- 72 Brygada Strzelców
- 214 pułk strzelców
- 215 pułk strzelców
- 216 pułk strzelców im. Lenina
- 2 pułk kawalerii
Dowódcy dywizji | edytuj kod
- N. Kozyriew ( V 1920 – I 1921)[3]
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 109-110.
- ↑ Bitwa Lwowska – dokumenty ↓, s. 78.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 110.
Bibliografia | edytuj kod
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Marek Tarczyński (red.): Bitwa Lwowska. Dokumenty operacyjne (25 VII–5 VIII). T. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-7399-012-7.
OryginałEdytujHistoria i autorzy
