30 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (1939)

30 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (1939) w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

30 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (30 dac) - pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.

Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez 9 pułk artylerii ciężkiej z Włodawy.

Spis treści

Formowanie i działania | edytuj kod

30 dywizjon artylerii ciężkiej został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w dniach 23–25 marca 1939 roku, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym [1].
Jednostką mobilizującą był 9 pułk artylerii ciężkiej stacjonujący w garnizonie Włodawa. Razem z dywizjonem został sformowany pluton taborowy nr 30[2].
Dywizjon był organiczną jednostką artylerii 30 Poleskiej Dywizji Piechoty, uzbrojoną w trzy 105 mm armaty wz. 1913 i trzy 155 mm haubice wz. 1917.
Równocześnie, w garnizonie Brześć, formował się pokojowy 30 dywizjon artylerii ciężkiej.
W dniach 25–27 marca 1939 roku dyon został przetransportowany koleją ze stacji kolejowej Tomaszówka do stacji kolejowej Karsznice, w rejon operacyjny Armii „Łódź”, skąd przemaszerował do m. Lubiec[3].

W kampanii wrześniowej dyon walczył w składzie macierzystej dywizji. 1 września na odcinku Bobrowniki – most kolejowy Działoszyn wspierał ogniem 84 pp, a w dniu następnym ostrzeliwał atakującą niemiecką 19 Dywizję. Razem z dywizją wycofał się do rejonu Dłutowa, a następnie na linię Poddębina – Żeromin obsadzając ją 7 września. Po zużyciu całej amunicji został wycofany na tyły i rozpoczął marsz w kierunku Warszawy. Zaopatrzony w stolicy w amunicję walczył do dnia jej kapitulacji na odcinku Warszawa Wschód (Praga).

Obsada personalna 30 dac | edytuj kod

Dowództwo

  • dowódca dywizjonu – mjr art. Aleksander Korsak
  • adiutant – ppor. Władysław Okoń
  • oficer zwiadowczy – ppor. Paweł Barbarowicz
  • oficer ogniowy i obserwacyjny – ppor. Jan Wójcik
  • oficer łączności – plut. pchor. Stanisław Leszko
  • oficer łącznikowy – ppor. Władysław Tarpiłowski
  • oficer gospodarczy – ppor. Antoni Zagończyk
  • lekarz – por. lek. Stanisław Sielicki
  • lekarz – ppor. lek. Kazimierz Wyrzykowski
  • lekarz weterynarii – por. wet. Henryk Otto Gębala
  • pisarz dywizjonu – bomb. Kazimierz Trzaska

1 bateria armat

  • dowódca baterii – kpt. Tadeusz Jakubowski
  • oficer zwiadowczy – ppor. rez. Henryk Marian Karpowicz
  • oficer ogniowy – ppor. rez. Jan Wójcik
  • oficer łącznikowy – ppor. Antoni Pietraniec
  • dowódca plutonu – ppor. Władysław Łanowiecki

2 bateria haubic

  • dowódca baterii – por. Bolesław Groń
  • oficer ogniowy – ppor. rez. Jan Kołodziej
  • oficer zwiadowczy - ppor. Henryk Lachowicz
  • dowódca plutonu – ppor. Zygmunt Kołodziejak
  • szef baterii – ogn. Szczepan Małyszczak

kolumna amunicyjna

  • dowódca kolumny – ppor. Franciszek Kruk
  • zastępca dowódcy kolumny – chor. Józef Szydłowski

pluton taborowy nr 30

  • dowódca plutonu – ppor. Kazimierz Podgajny
 Osobny artykuł: Struktura dywizjonu artylerii ciężkiej we wrześniu 1939.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W” ... s. 217. Pododdział miał osiągnąć gotowość mobilizacyjną w ciągu 52 godzin od zarządzenia mobilizacji (A+52).
  2. ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ... s. 966. Mieczysław Bielski, Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939 s. 36 umiejscowił samodzielny pluton taborowy nr 30 w strukturze organizacyjnej dywizjonu.
  3. ↑ Mieczysław Bielski, Grupa Operacyjna "Piotrków" 1939 s. 39, 41.

Bibliografia | edytuj kod

  • Mieczysław Bielski, Grupa Operacyjna "Piotrków" 1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1991, wyd. I, ​ISBN 83-11-07836-X​
  • Ludwik Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, wyd. V, ​ISBN 83-11-07109-8​
  • RyszardR. Rybka RyszardR., Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, KamilK. Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774 .
  • Andrzej Szczepański, 9 Pułk Artylerii Ciężkiej. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, zeszyt 69, Wydawnictwo Ajaks i Egros, ​ISBN 83-87103-57-8​
  • Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ​ISBN 83-85621-87-3​
Na podstawie artykułu: "30 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (1939)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy