30 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (1939) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania30 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (30 dac) - pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez 9 pułk artylerii ciężkiej z Włodawy.
Spis treści
Formowanie i działania | edytuj kod
30 dywizjon artylerii ciężkiej został sformowany zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w dniach 23–25 marca 1939 roku, w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym [1].
Jednostką mobilizującą był 9 pułk artylerii ciężkiej stacjonujący w garnizonie Włodawa. Razem z dywizjonem został sformowany pluton taborowy nr 30[2].
Dywizjon był organiczną jednostką artylerii 30 Poleskiej Dywizji Piechoty, uzbrojoną w trzy 105 mm armaty wz. 1913 i trzy 155 mm haubice wz. 1917.
Równocześnie, w garnizonie Brześć, formował się pokojowy 30 dywizjon artylerii ciężkiej.
W dniach 25–27 marca 1939 roku dyon został przetransportowany koleją ze stacji kolejowej Tomaszówka do stacji kolejowej Karsznice, w rejon operacyjny Armii „Łódź”, skąd przemaszerował do m. Lubiec[3].
W kampanii wrześniowej dyon walczył w składzie macierzystej dywizji. 1 września na odcinku Bobrowniki – most kolejowy Działoszyn wspierał ogniem 84 pp, a w dniu następnym ostrzeliwał atakującą niemiecką 19 Dywizję. Razem z dywizją wycofał się do rejonu Dłutowa, a następnie na linię Poddębina – Żeromin obsadzając ją 7 września. Po zużyciu całej amunicji został wycofany na tyły i rozpoczął marsz w kierunku Warszawy. Zaopatrzony w stolicy w amunicję walczył do dnia jej kapitulacji na odcinku Warszawa Wschód (Praga).
Obsada personalna 30 dac | edytuj kod
- dowódca dywizjonu – mjr art. Aleksander Korsak
- adiutant – ppor. Władysław Okoń
- oficer zwiadowczy – ppor. Paweł Barbarowicz
- oficer ogniowy i obserwacyjny – ppor. Jan Wójcik
- oficer łączności – plut. pchor. Stanisław Leszko
- oficer łącznikowy – ppor. Władysław Tarpiłowski
- oficer gospodarczy – ppor. Antoni Zagończyk
- lekarz – por. lek. Stanisław Sielicki
- lekarz – ppor. lek. Kazimierz Wyrzykowski
- lekarz weterynarii – por. wet. Henryk Otto Gębala
- pisarz dywizjonu – bomb. Kazimierz Trzaska
1 bateria armat
- dowódca baterii – kpt. Tadeusz Jakubowski
- oficer zwiadowczy – ppor. rez. Henryk Marian Karpowicz
- oficer ogniowy – ppor. rez. Jan Wójcik
- oficer łącznikowy – ppor. Antoni Pietraniec
- dowódca plutonu – ppor. Władysław Łanowiecki
2 bateria haubic
- dowódca baterii – por. Bolesław Groń
- oficer ogniowy – ppor. rez. Jan Kołodziej
- oficer zwiadowczy - ppor. Henryk Lachowicz
- dowódca plutonu – ppor. Zygmunt Kołodziejak
- szef baterii – ogn. Szczepan Małyszczak
kolumna amunicyjna
- dowódca kolumny – ppor. Franciszek Kruk
- zastępca dowódcy kolumny – chor. Józef Szydłowski
pluton taborowy nr 30
- dowódca plutonu – ppor. Kazimierz Podgajny
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W” ... s. 217. Pododdział miał osiągnąć gotowość mobilizacyjną w ciągu 52 godzin od zarządzenia mobilizacji (A+52).
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ... s. 966. Mieczysław Bielski, Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939 s. 36 umiejscowił samodzielny pluton taborowy nr 30 w strukturze organizacyjnej dywizjonu.
- ↑ Mieczysław Bielski, Grupa Operacyjna "Piotrków" 1939 s. 39, 41.
Bibliografia | edytuj kod
- Mieczysław Bielski, Grupa Operacyjna "Piotrków" 1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1991, wyd. I, ISBN 83-11-07836-X
- Ludwik Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, wyd. V, ISBN 83-11-07109-8
- RyszardR. Rybka RyszardR., Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, KamilK. Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774 .
- Andrzej Szczepański, 9 Pułk Artylerii Ciężkiej. Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, zeszyt 69, Wydawnictwo Ajaks i Egros, ISBN 83-87103-57-8
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W". Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
OryginałEdytujHistoria i autorzy
