9 Pułk Piechoty Austro-Węgier

9 Pułk Piechoty (austro-węgierski) w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii (Przekierowano z 9 Pułk Piechoty Austro-Węgier) Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania FML Friedrich von Bentheim-Steinfurt Pułkownik IR w mundurze paradnym Kurtka munduru kadeta-zastępcy oficera IR. 9

Galicyjski Pułk Piechoty Nr 9 (IR. 9) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Spis treści

Historia pułku | edytuj kod

Pułk został utworzony w 1725 roku[1].

Okręg uzupełnień nr 9 Stryj na terytorium 10 Korpusu[1].

W 1888 roku pułk otrzymał „na wieczne czasy” imię marszałka polnego Franza Sebastiana Karla Josepha Clerfayt de Croix[1].

Pułk obchodził swoje święto 4 czerwca w rocznicę bitwy pod Magenta stoczonej w 1859 roku[1].

Kolory pułku: jasnozielony (apfelgrün), guziki złote.

Skład narodowościowy: Ukraińcy – 73%, inni 27%.

W 1868 roku sztab pułku stacjonował w Sybinie (węg. Nagyszeben, niem. Hermannstadt, natomiast Główna stacja okręgu uzupełnień i kancelaria rachunkowa (niem. Haupt-Ergänzungs-Bezirks- und Rechnungskanzlei-Station) pozostawała w Stryju[2].

W następnym roku sztab pułku został przeniesiony do Ołomuńca (Olmütz) i włączony w skład 2 Brygady V Dywizji. Komenda rezerwowa i stacja okręgu uzupełnień pozostawała w Stryju. Pułk otrzymał nazwę wyróżniającą „Galicyjski”[3][4].

 Osobny artykuł: Okupacja Bośni i Hercegowiny przez Austro-Węgry.

W 1880 roku pułk został przeniesiony do Maglaj na okupowane terytorium Bośni i Hercegowiny[5], a w 1882 roku do Lwowa[6].

W 1888 roku pułk został przeniesiony ze Lwowa do Jarosławia, a Komenda Okręgu Uzupełnień pozostała w Stryju[7]. W 1889 roku sztabu pułku razem z 3. i 4. batalionem stacjonował w Jarosławiu, 2. batalion w Radymnie, a 1. batalion i Komenda Okręgu Uzupełnien w Stryju[8].

W 1902 roku pułk stacjonował w Przemyślu z wyjątkiem 2. batalionu, który pozostawał w okręgu uzupełnień w Stryju. Cały pułk wchodził w skład 47 Brygady Piechoty należącej do 24 Dywizji Piechoty[9]. W 1906 roku 3. batalion został przeniesiony do Radymna[10]. Dyslokacja i podporządkowanie pułku nie uległo zmianie do 1914 roku[11].

Szefowie pułku | edytuj kod

Kolejnymi szefami pułku byli:

  • FM Francisco Los Rios de Gutierrez (1725 – †23 III 1775),
  • FM Franz Sebastian Karl Joseph Clerfayt de Croix (1775 – †21 VII 1798),
  • FM Adam Kazimierz Czartoryski (1802 – †19 III 1823),
  • FML Friedrich Wilhelm Belgicus von Bentheim-Steinfurt (1825 – †12 X 1839),
  • FZM Prokop von Hartmann-Klarstein (1839 – †21 XII 1868),
  • FZM Karl von Mertens (1869 – †25 III 1874),
  • FZM Friedrich Packenj von Kilstädten (1874 – 1888)[1].

Żołnierze | edytuj kod

Komendanci pułku
  • płk Ferdinand von Rueber (1868 – 1869)
  • płk Rudolph Kräutner von Thatenburg (1869 – 1873[12])
  • płk Guido von Kober ( – 1877 → szef Oddziału 1 Ministerstwa Wojny Rzeszy)
  • płk Nikolaus Lauppert (1877 – 1878 → stan spoczynku)
  • płk Heinrich Pelican (1879 – 1883 → komendant 54 Brygady Piechoty)
  • płk Emil von Anders (1883 – 1887 → urlopowany)
  • płk Friedrich Prawda (1887 – 1889 → urlopowany[13])
  • płk Leopold von Grivičić (1899[8] – 1893 → komendant 50 Brygady Piechoty)
  • płk Arthur Jonak von Freyenwald (1893 – 1898 → komendant 50 Brygady Piechoty)
  • płk Karl Freiherr Daublesky von Sterneck zu Ehrenstein (1898 – I 1904 → komendant 19 Brygady Piechoty[14])
  • płk Richard Schreyer (1904 – 1907 → komendant 52 Brygady Piechoty Obrony Krajowej)
  • płk Franz Schreitter von Schwarzenfeld (1907 – 1910 → komendant 14 Brygady Piechoty)
  • płk Feliks Cyrus-Sobolewski (X 1910 – IX 1914[1] → komendant 9 Brygady Piechoty)
  • płk Ludwig Kemmel-Schuster von Megyfalu (1914 – 1916 → komendant 18 Brygady Górskiej)
Oficerowie

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c d e f Schematismus 1914 ↓, s. 396.
  2. ↑ Militärschematismus 1868 ↓, s. 220.
  3. ↑ Militär-Schematismus 1869-1870 ↓, s. 104, 286.
  4. ↑ Militär-Schematismus 1873 ↓, s. 225.
  5. ↑ Militär-Schematismus 1881 ↓, s. 268.
  6. ↑ Militär-Schematismus 1883 ↓, s. 284.
  7. ↑ Militär-Schematismus 1889 ↓, s. 290.
  8. ↑ a b Schematismus 1890 ↓, s. 308.
  9. ↑ Schematismus 1903 ↓, s. 129, 414.
  10. ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 442.
  11. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 101, 396.
  12. ↑ Militär-Schematismus 1873 ↓, s. 226.
  13. ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 169.
  14. ↑ Kronika. Z armii. „Echo Przemyskie”. 8, s. 4, 24 stycznia 1904. 

Bibliografia | edytuj kod

  • Militärschematismus des österreichischen Kaiserthumes für 1868. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1867. (niem.)
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870. (niem.)
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1873. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1873. (niem.)
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880. (niem.)
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1883. (niem.)
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1889. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1888. (niem.)
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.)
  • Schematismus für das Kaiserliche und Königliche Heer und für das Kaiserliche und Königliche Kriege-Marine für 1895. Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1894. (niem.)
  • Schematismus für das Kaiserliche und Königliche Heer und für das Kaiserliche und Königliche Kriege-Marine für 1900. Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1889. (niem.)
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1903. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1902. (niem.)
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906. (niem.)
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.)
  • Tomasz Nowakowski, Armia Austro-Węgierska 1908-1918, Warszawa: „Feniks” 1992, ​ISBN 83-900217-4-9​.
  • MaciejM. Krotofil MaciejM., Ukraińska Armia Halicka 1918-1920, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2002, ISBN 83-7322-156-5, OCLC 830348777 .
  • Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900-1914
  • Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918 By Glenn Jewison & Jörg C. Steiner
Na podstawie artykułu: "9 Pułk Piechoty Austro-Węgier" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy