Ablucja w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Ceremonialne naczynie do ablucji, Polska, XVII w., Muz. Ok., ToruńAblucja (łac. ablutio – obmycie) – występujące w różnych systemach religijnych rzeczywiste lub symboliczne obmycie rytualne ciała lub jego części (najczęściej rąk), przedmiotów kultowych lub narzędzi ofiarniczych. Ablucji dokonuje się zwykle za pomocą wody, rzadziej wina lub piasku a także mleka (u Indian południowoamerykańskich).
Początkowo był to jeden ze sposobów usunięcia nieczystości rytualnej, obecny w religiach pierwotnych, wedyzmie, zaratusztrianizmie, religiach asyryjsko-babilońskiej, egipskiej i żydowskiej, a także w hinduizmie i islamie (wudu, ghusl).
Z czasem dokonanie oczyszczenia nabrało także znaczenia liturgicznego, np. w kultach helleńskich, w manicheizmie, czy chrześcijaństwie (np. pod postacią chrztu; a w formie bardziej pierwotnej – jako obmycie dłoni przez kapłana w trakcie mszy – lavabo).
U dawnych Słowian były znane niektóre formy ablucji jeszcze przed wprowadzeniem chrześcijaństwa (np. kąpiel w Kupałę).
Zobacz też | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- Marta Kudelska: Hinduizm. Kraków: Wyd. WAM, 2006. Ser. Mała biblioteka religii. ISBN 83-7318-643-3.
- Andrzej Węcki: Ablucja. [Hasło w:] Mały słownik kultury dawnych Słowian. Red. Lech Leciejewicz. Wyd. 2. Warszawa: WP, 1988, s. 11. ISBN 83-214-0499-5.
