Accessio cedit principali w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaAccessio cedit principali (łac. przyrost przypada temu, co główne) – zasada rzymskiego prawa rzeczowego oznaczająca, iż rzecz przyłączona do rzeczy głównej przypada właścicielowi rzeczy głównej. Znana również w wersji: accessorium sequitur principale (łac. rzecz przyłączona idzie za główną).
Paremię tę podaje Kodeks Justyniana w ślad za Ulpianem:
Ulpian Domitius w księdze dwudziestej ad Sabinum, D.34,2,19,13Ilekroć zastanawiamy się, co czemu przypada, pod uwagę bierzemy, czego użyto do ozdobienia innej rzeczy, gdyż rzecz przyłączona przypada rzeczy głównej. Przypadają zatem klejnoty wprawione w filiżanki lub misy właścicielowi zastawy[1].
Obecnie zasadę tę w polskim prawie cywilnym wyraża art. 47 Kodeksu cywilnego[2].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ D.34,2,19,13: Ulpianus libro vicensimo ad Sabinum: Semper enim cum quaerimus, quid cui cedat, illud spectamus, quid cuius rei ornandae causa adhibetur, ut accessio cedat principali. Cedent igitur gemmae, fialis vel lancibus inclusae, auro argentove.
- ↑ Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740)
Na podstawie artykułu: "Accessio cedit principali" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy