Acesulfam K

Acesulfam K w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Acesulfam K, acesulfam potasowy (łac. Acesulfamum kalicum), E950 – heterocykliczny związek chemiczny stosowany jako słodzik (około 150 razy słodszy od sacharozy). Wzmacnia też smak i zapach. Jest wydalany w postaci niezmienionej[5].

W temperaturze pokojowej związek ten występuje w postaci białych kryształów, rozpuszczalnych w wodzie. Odporny na temperaturę sterylizacji oraz pieczenia chleba. Szybko wywołuje krótkotrwałe odczucie słodkości. Działa synergistycznie z innymi syntetycznymi substancjami słodzącymi. Z poliolami daje słodycz zbliżoną do cukru. Nie stwarza zagrożeń, szybko ulega biodegradacji[potrzebny przypis].

Na temat szkodliwości jego spożycia istnieją kontrowersje. Po przeprowadzeniu testów na toksyczność i rakotwórczość acesulfam został zarejestrowany przez Komisję Europejską i amerykańską Agencją Żywności i Leków, a więc dopuszczony do obrotu na terenie Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych (przy czym jego obecność w produkcie żywnościowym musi być wyraźnie zaznaczona na etykiecie)[6]. Niektórzy naukowcy twierdzą jednak, że testy bezpieczeństwa użycia tego związku nie zostały przeprowadzone prawidłowo i acesulfam wymaga dalszych badań[7]. W 2014 roku potwierdzono, że może dojść do alergii na ten związek oraz inne zawierające siarkę na +VI stopniu utlenienia, w tym taurynę i disulfiram. Alergie te występują równolegle[8]. W dużych ilościach może pogorszyć pamięć, hamować glikolizę, a to ostatnie prowadzi do wyczerpania zasobów ATP, zatem i niedoborów energetycznych[9]. Aktywowany przez acesulfam K szlak metaboliczny prowadzi do wzrostu stężenia glukozy we krwi, jednak tylko w chwili, gdy było ono już w niej wysokie (w przeciwnym wypadku stężenie glukozy się nie zmienia)[10].

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6 .
  2. ↑ a b c Acesulfam K (ZVG: 146162) (ang. • niem.) w bazie GESTIS, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung (IFA). [dostęp 2015-03-17].
  3. ↑ POCH S.A: Karta charakterystyki substancji. 2008-06-01. [dostęp 2013-09-25].
  4. ↑ Acesulfam K (nr 04054) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski.
  5. ↑ Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 13, ISBN 83-7183-240-0 .
  6. ↑ Oficjalny dokument FDA legalizujący Acesulfam w USA.
  7. ↑ Sample quotes from cancer experts’ letters on acesulfame testing, na stronie cspinet.org.
  8. ↑ Sidney J.S.J. Stohs Sidney J.S.J., Mark J.S.M.J.S. Miller Mark J.S.M.J.S., A case study involving allergic reactions to sulfur-containing compounds including, sulfite, taurine, acesulfame potassium and sulfonamides, „Food and Chemical Toxicology”, 63, 2014, s. 240–243, DOI: 10.1016/j.fct.2013.11.008, PMID: 24262485  (ang.).
  9. ↑ Wei-naW. Cong Wei-naW. i inni, Long-Term Artificial Sweetener Acesulfame Potassium Treatment Alters Neurometabolic Functions in C57BL/6J Mice, „PLOS ONE”, 8 (8), 2013, e70257, DOI: 10.1371/journal.pone.0070257, PMID: 23950916, PMCID: PMC3737213  (ang.).c?
  10. ↑ YeY. Zheng YeY., Michael G.M.G. Sarr Michael G.M.G., Effect of the Artificial Sweetener, Acesulfame Potassium, a Sweet Taste Receptor Agonist, on Glucose Uptake in Small Intestinal Cell Lines, „Journal of Gastrointestinal Surgery”, 17 (1), 2012, s. 153–158, DOI: 10.1007/s11605-012-1998-z, PMID: 22948835, PMCID: PMC3516624  (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (związek chemiczny):
Na podstawie artykułu: "Acesulfam K" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy