Andrzej Rzeczycki w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaAndrzej Rzeczycki herbu Janina (zm. w 1608 roku) – podkomorzy lubelski w latach 1591-1608, pisarz ziemski łukowski w latach 1586-1591, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1592 roku, członek dworu Zygmunta III Wazy w 1590 roku[1].
Instygator w sprawie Zborowskiego na sejmie 1585[2].
Jako ewangelik i deputat na Trybunał Główny Koronny w Lublinie był wybrany prowizorem przez protestancko-prawosławną konfederację wileńską w 1599 roku[3].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Łukasz Gołębiowski, Domy i dwory : przy tem opisanie apteczki, kuchni, stołów, uczt, trunków i pijatyki, łaźni i kapieli, pościeli, ogrodów, powozów i koni, błaznów, karłów, wszelkich zwyczajów dworskich i różnych obyczajowych szczegółów, Warszawa 1830, s. 193.
- ↑ Andrzej Rzeczycki herbu Janina
- ↑ 1599 г. — Акт конфедерации, заключенной в Вильно, шляхетством Речи Посполитой православного и протестантского исповеданий для взаимной защиты от гонений со стороны католического духовенства, s. 4
Bibliografia | edytuj kod
- Urzędnicy województwa lubelskiego XVI-XVIII w. Spisy". Oprac. Witold Kłaczewski i Wacław Urban. 1991, s. 125.
- Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 128.