Anna Veith

Anna Veith w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Spis treści

Kariera | edytuj kod

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortina d'Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortina d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d'Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.

Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.

W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016[1].

Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortina d'Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.

Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.

W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)[2].

23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.

Osiągnięcia | edytuj kod

Igrzyska olimpijskie | edytuj kod

Mistrzostwa świata | edytuj kod

Mistrzostwa świata juniorów | edytuj kod

Puchar Świata | edytuj kod

Miejsca w klasyfikacji generalnej | edytuj kod

Miejsca na podium | edytuj kod

Zwycięstwa w zawodach | edytuj kod

  1. Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
  2. Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
  3. Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
  4. Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
  5. Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
  6. Are – 6 marca 2014 (gigant)
  7. Are – 7 marca 2014 (gigant)
  8. Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
  9. Sölden – 25 października 2014 (gigant)[3]
  10. Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
  11. Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
  12. Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
  13. Are – 13 marca 2015 (gigant)
  14. Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
  15. Val d'Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach | edytuj kod

  1. Cortina d'Ampezzo – 26 stycznia 2009 (supergigant) - 2.miejsce
  2. Zauchensee – 8 stycznia 2011 (zjazd) - 3.miejsce
  3. Cortina d'Ampezzo – 21 stycznia 2011 (supergigant) - 3.miejsce
  4. Lake Louise – 4 grudnia 2011 (supergigant) - 2.miejsce
  5. Beaver Creek – 7 grudnia 2011 (supergigant) - 3. miejsce
  6. Bad Kleinkirchheim – 8 stycznia 2012 (supergigant) - 3. miejsce
  7. Ga-Pa – 5 lutego 2012 (supergigant) - 2. miejsce
  8. Schladming – 18 marca 2012 (gigant) - 2. miejsce
  9. Lake Louise – 2 grudnia 2012 (supergigant) - 3. miejsce
  10. Åre – 19 grudnia 2012 (gigant) - 2. miejsce
  11. St. Anton – 12 stycznia 2013 (zjazd) - 3. miejsce
  12. St. Anton – 13 stycznia 2013 (supergigant) - 2. miejsce
  13. Maribor – 26 stycznia 2013 (gigant) - 3. miejsce
  14. Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant) - 2. miejsce
  15. Lake Louise – 7 grudnia 2013 (zjazd) - 3. miejsce
  16. Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant) - 3. miejsce
  17. St. Moritz – 14 grudnia 2013 (supergigant) - 3. miejsce
  18. Altenmarkt-Zauchensee – 11 stycznia 2014 (zjazd) - 2. miejsce
  19. Crans-Montana – 2 marca 2014 (zjazd) - 2. miejsce
  20. Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant) - 2. miejsce
  21. Lake Louise – 5 grudnia 2014 (zjazd) - 2. miejsce
  22. Val d'Isère – 21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  23. Innsbruck – 28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
  24. Cortina d'Ampezzo – 19 stycznia 2011 (supergigant) - 2.miejsce
  25. St. Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd) - 2. miejsce
  26. St. Moritz – 25 stycznia 2015 (supergigant) - 2. miejsce
  27. Ga-Pa – 7 marca 2015 (zjazd) - 2. miejsce
  28. Ga-Pa – 8 marca 2015 (supergigant) - 3. miejsce
  29. Meribel – 20 marca 2015 (supergigant) - 2. miejsce
  30. Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) - 3. miejsce
  31. Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) - 2. miejsce
  • W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).

Życie prywatne | edytuj kod

Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Dramat Anny Fenninger, triumfatorka Pucharu Świata zabrana helikopterem do szpitala
  2. ↑ Anna Veith znów zerwała więzadła: "Wiem, jak walczyć"
  3. ↑ ex aequo z Mikaelą Shiffrin

Bibliografia | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Anna Veith" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy