Backlash (2003)

WWE Backlash w encyklopedii

Backlash – cykl corocznych gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w kwietniu (z wyjątkiem edycji z 2005, 2016, 2017 i 2018) przez federację WWE i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view oraz w serwisie WWE Network. Cykl został utworzony w 1999, zaś jego pierwsza gala była ostatnią należącą również do cyklu In Your House. Po podzieleniu federacji na brandy, Backlash stało się ekskluzywne dla zawodników należących do brandu Raw, co weszło w życie w 2004. Trzy lata później wszystkie gale stały się ponownie dostępne dla zawodników ze wszystkich trzech brandów – Raw, SmackDown i ECW. W 2010 cykl został zastąpiony przez Extreme Rules^[1].

W 2016 ogłoszono powrót Backlash jako ekskluzywnej gali dla zawodników brandu SmackDown; zorganizowano ją we wrześniu^[2]. Rok później przeniesiono organizację gali na maj. W 2018 zostało ogłoszone, że na wszystkich galach pay-per-view będą występować zawodnicy brandów Raw i SmackDown^[3].

Spis treści

• 1 Lista gal
• 2 Wyniki gal
  • 2.1 1999
  • 2.2 2000
  • 2.3 2001
  • 2.4 2002
  • 2.5 2003
  • 2.6 2004
  • 2.7 2005
  • 2.8 2006
  • 2.9 2007
  • 2.10 2008
  • 2.11 2009
  • 2.12 2016
  • 2.13 2017
• 3 Zobacz też
• 4 Przypisy
• 5 Linki zewnętrzne

Lista gal | edytuj kod

Wyniki gal | edytuj kod

1999 | edytuj kod

Backlash: In Your House – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 25 kwietnia 1999 w Providence Civic Center w Providence w Rhode Island. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dwudziesta ósma i ostatnia gala promowana w cyklu In Your House, a także jednocześnie pierwsza w cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się dwanaście walk, w tym cztery będące częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru, którą sędziował Shane McMahon, Stone Cold Steve Austin pokonał The Rocka i obronił WWF Championship. Prócz tego Mankind pokonał Big Showa w Boiler Room Brawlu, który wieńczył ich rywalizację, zaś Triple H pokonał X-Paca, byłego przyjaciela i współtowarzysza z grupy D-Generation X.

2000 | edytuj kod

Backlash (2000) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 30 kwietnia 2000 w MCI Center w Waszyngtonie. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druka gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk. W walce wieczoru The Rock (z pomocą Stone Cold Steve'a Austina) pokonał Triple H'a i zdobył WWF Championship; walkę sędziował Shane McMahon. Prócz tego Chris Benoit pokonał Chrisa Jericho przez dyskwalifikację w walce o WWF Intercontinental Championship, zaś Edge i Christian obronili WWF Tag Team Championship pokonując D-Generation X (X-Paca i Road Dogga).

2001 | edytuj kod

Backlash (2001) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 29 kwietnia 2001 w Allstate Arena w Rosemont w stanie Illinois. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym dwie będące częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru zmierzyli się WWF Champion Stone Cold Steve Austin i Intercontinental Champion Triple H z posiadaczami WWF Tag Team Championship The Brothers of Destruction (The Undertakerem i Kanem). Wedle stypulacji wszystkie trzy tytuły były na szali. Pojedynek i tytuły tag-team zdobyli Triple H i Austin. Prócz tego Shane McMahon pokonał Big Showa w Last Man Standing matchu, zaś Chris Benoit wygrał z Kurtem Anglem w Ultimate Submission matchu.

2002 | edytuj kod

Backlash (2002) – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 21 kwietnia 2002 w Kemper Memorial Arena w Kansas City w stanie Missouri; po raz pierwszy zorganizowano tam galę od czasu tragicznej śmierci Owena Harta podczas wydarzenia Over the Edge 1999. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Backlash, a także pierwsza po podziale rosteru na brandy Raw i SmackDown.

Podczas gali odbyło się dziesięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W głównej walce zawodników brandu SmackDown Hollywood Hulk Hogan pokonał Triple H'a i zdobył Undisputed WWF Championship, zaś w głównej walce zawodników Raw The Undertaker pokonał Stone Cold Steve'a Austina, gdzie sędzią specjalnym był Ric Flair. Prócz tego Eddie Guerrero zdobył Intercontinental Championship pokonując Roba Van Dama.

2003 | edytuj kod

Backlash (2003) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 26 kwietnia 2003 w Worcester Centrum w Worcester w stanie Massachusetts. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to piąta gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Goldberg w swoim debiucie w federacji pokonał The Rocka. Prócz tego odbył się pojedynek o WWE Championship, gdzie panujący mistrz Brock Lesnar zdołał pokonać pretendenta Johna Cenę. Kolejną ważną walką w karcie był six-man tag team match, w którym Triple H, Ric Flair i Chris Jericho zawalczyli z Shawnem Michaelsem, Kevinem Nashem i Bookerem T; zwycięstwo swojej drużynie dał Triple H.

• Pin – przypięcie
• Sub – submission
• DQ – dyskwalifikacja

2004 | edytuj kod

Backlash (2004) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 18 kwietnia 2004 w Rexall Place w Edmonton w kanadyjskiej prowincji Alberta. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to szósta gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się dziewięć walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. Walką wieczoru był Triple Threat match o World Heavyweight Championship, gdzie Chris Benoit zdołał obronić mistrzostwo pokonując Triple H'a i Shawna Michaelsa. Oprócz tego Randy Orton zmierzył się i wygrał z Cactusem Jackiem w hardcore matchu o WWE Intercontinental Championship, zaś Chris Jericho pokonał Christiana i Trish Stratus w handicap matchu.

2005 | edytuj kod

Backlash (2005) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 1 maja 2005 w Verizon Wireless Arena w Manchesterze w stanie New Hampshire. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to siódma gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru Batista pokonał Triple H'a i obronił World Heavyweight Championship. Oprócz tego Shawn Michaels i Hulk Hogan wspólnie pokonali Muhammada Hassana i Daivari'ego w tag team matchu, zaś Edge pokonał Chrisa Benoisa w Last Man Standing matchu.

2006 | edytuj kod

Backlash (2006) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandu Raw. Odbyła się 30 kwietnia 2006 w Rupp Arenie w Lexington w stanie Kentucky. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to ósma gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat. W walce wieczoru John Cena zdołał obronić WWE Championship pokonując Triple H'a i Edge'a w Triple Threat matchu. W kolejnej ważnej walce w karcie, Shawn Michaels i "Bóg" przegrali z Mr. McMahonem i Shanem McMahonem w No Holds Barred matchu. W pojedynku, w którym na szali były WWE Intercontinental Championship i walizka Money in the Bank, posiadacz walizki Rob Van Dam pokonał mistrza Sheltona Benjamina i zdobył mistrzostwo. Galę w systemie pay-per-view wykupiono 273 000 razy.

2007 | edytuj kod

Backlash (2007) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 29 kwietnia 2007 w Philips Arenie w Atlancie w stanie Georgia. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu Backlash, a także pierwsza, na której wystąpili zawodnicy brandów Raw, SmackDown! oraz ECW^[40][41].

Podczas gali odbyło się siedem walk, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru John Cena obronił WWE Championship pokonując Randy'ego Ortona, Edge'a i Shawna Michaelsa w Fatal 4-Way matchu. Pojedynek o World Heavyweight Championship pomiędzy The Undertakerem i Batistą zakończył się remisem. W handicap matchu o ECW Championship, Mr. McMahon, który był w drużynie z Shanem McMahonem i Umagą przypiął Bobby'ego Lashley'a i stał się nowym posiadaczem mistrzostwa.

2008 | edytuj kod

Backlash (2008) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 27 kwietnia 2008 w 1st Mariner Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu Backlash.

Podczas gali odbyło się osiem pojedynków, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. Walką wieczoru był Fatal 4-Way elimination match o WWE Championship, w którym Triple H zdobył mistrzostwo pokonując Johna Cenę, Johna "Bradshaw" Layfielda i poprzedniego mistrza Randy'ego Ortona. Orpócz tego The Undertaker zdołał obronić World Heavyweight Championship w pojedynku z Edgem, zaś Shawn Michaels pokonał Batistę w pojedynku, który sędziował Chris Jericho. Galę w systemie pay-per-view wykupiono 200 000 razy.

2009 | edytuj kod

Backlash (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 26 kwietnia 2009 w Dunkin's Donuts Center w Providence w stanie Rhode Island^[47]. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to jedenasta gala w chronologii cyklu Backlash, a także ostatnia do czasu powrotu cyklu w 2016.

Podczas gali odbyło się osiem pojedynków, w tym jedna nietransmitowana w telewizji. W walce wieczoru Edge pokonał Johna Cenę w Last Man Standing matchu i odebrał mu World Heavyweight Championship. Przedostatnią walką gali był six-man tag team match o WWE Championship, gdzie grupa The Legacy (Randy Orton, Cody Rhodes i Ted DiBiase zmierzyli się z posiadaczem mistrzostwa Triple H'em, Batistą i Shanem McMahonem; pojedynek i tytuł wygrał Orton po przypięciu Triple H'a. Galę w systemie pay-per-view wykupiono 182 000 razy^[48].

2016 | edytuj kod

2017 | edytuj kod

Zobacz też | edytuj kod

• Lista gal pay-per-view federacji WWE
• WWE Extreme Rules

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ Pay-Per-View Calendar. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-10-26].
2. ↑ WWE Tickets and Live Events Past | WWE, www.wwe.com [dostęp 2017-11-27]  (ang.).
3. ↑ Jason Powell: Major WWE pay-per-view shakeup, all co-branded events, two events dropped. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp February 17, 2018].
4. ↑ John Powell: Backlash: Austin wins, Stephanie abducted. SLAM! Sports, 1999-04-26. [dostęp 2009-07-03].
5. ↑ Backlash (1999) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
6. ↑ Backlash 1999 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
7. ↑ Backlash 2000 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
8. ↑ John Powell: Rock victorious at Backlash, Game Over for Triple H. SLAM! Sports, 2000-05-01. [dostęp 2009-07-03].
9. ↑ Backlash (2000) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
10. ↑ Backlash (2001) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
11. ↑ John Powell: McMahonMania at Backlash. SLAM! Sports, 2001-04-30. [dostęp 2009-07-03].
12. ↑ Backlash 2001 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
13. ↑ Backlash (2002) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
14. ↑ John Powell: Hogan champ again at Backlash. SLAM! Sports, 2002-04-22. [dostęp 2009-07-03].
15. ↑ Backlash 2002 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
16. ↑ John Powell: Goldberg suffers Backlash. SLAM! Sports, 2003-04-28. [dostęp 2009-07-03].
17. ↑ Backlash (2003) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
18. ↑ Backlash 2003 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
19. ↑ John Powell: Feature bouts save Backlash. SLAM! Sports, 2004-04-19. [dostęp 2009-07-03].
20. ↑ Backlash (2004) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
21. ↑ Backlash 2004 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
22. ↑ "Chris Sokol: Hulkamania rules Backlash. SLAM! Sports, 2005-05-02. [dostęp 2009-07-03].
23. ↑ Backlash (2005) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
24. ↑ Backlash 2005 Main Event Synopsis. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
25. ↑ Brian Elliott: Heaven can't help Backlash. SLAM! Sports, 2006-05-01. [dostęp 2007-11-19].
26. ↑ Backlash (2006) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
27. ↑ WWE Champion John Cena def. Triple H and Edge (Triple Threat Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 16 maja 2012].
28. ↑ Brian Elliott: No filler makes for a consistent Backlash. SLAM! Sports, 2007-04-29. [dostęp 2009-07-03].
29. ↑ Backlash (2007) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
30. ↑ WWE Champion John Cena def. Edge, Randy Orton and Shawn Michaels (Fatal Four Way Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 16 maja 2012].
31. ↑ Dave Hillhouse: HHH reigns again after Backlash. SLAM! Sports, 2008-04-28. [dostęp 2009-07-03].
32. ↑ Backlash (2008) Venue. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-06-29].
33. ↑ World Heavyweight Champion Undertaker def. Edge. World Wrestling Entertainment. [dostęp 16 maja 2012].
34. ↑ WWE Other Information. Wrestling Information Archive. [dostęp 2008-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-15)].
35. ↑ Other WWE information. Wrestling Information Archive. [dostęp February 15, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 7, 2008)].
36. ↑ Backlash 2004 results. Pro Wrestling History. [dostęp February 15, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (February 13, 2008)].
37. ↑ Backlash 2005 results. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 April 2008)].
38. ↑ Lennie DiFino: Daughtry brings it to Backlash. WWE, May 17, 2007. [dostęp November 19, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (December 1, 2007)].
39. ↑ Backlash 2007 results. Pro Wrestling History. [dostęp March 29, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (April 10, 2008)].
40. ↑ WWE Pay-Per-Views To Follow WrestleMania Formula. WWE, March 14, 2007. [dostęp November 19, 2007]. [zarchiwizowane z tego adresu (November 1, 2007)].
41. ↑ Brian Elliott: No filler makes for a consistent Backlash. W: Slam! Sports [on-line]. Canadian Online Explorer, April 29, 2007. [dostęp November 19, 2007].
42. ↑ Backlash poster. CompleteWWE.com. [dostęp 2008-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 April 2008)].
43. ↑ Source for "All Summer Long" by Kid Rock. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2008-04-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 April 2008)].
44. ↑ Backlash 2008. Pro Wrestling History. [dostęp 2008-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 April 2008)].
45. ↑ WWE Backlash. World Wrestling Entertainment. [dostęp January 11, 2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (January 18, 2009)].
46. ↑ Backlash 2009. Pro Wrestling History. [dostęp September 26, 2008]. [zarchiwizowane z tego adresu (September 18, 2008)].
47. ↑ WWE Events Calendar. World Wrestling Entertainment. [dostęp January 11, 2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (January 15, 2009)]. Cytat: "04-26 Backlash" (Calendar image located on the right)
48. ↑ WWE Reports 2009 Second Quarter Results [PDF], World Wrestling Entertainment, 6 sierpnia 2009 [dostęp 2009-08-06] .
49. ↑ WWE News: Backlash PPV notes inside the arena – Dark match involving Kofi Kingston. Pro Wrestling Torch, April 27, 2009. [dostęp February 17, 2012].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

• Oficjalna strona cyklu gal Backlash

Na podstawie artykułu: "Backlash (2003)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy