Bernard Tolomei w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaBernard Tolomei, właśc. włos. Giovanni Tolomei (ur. 10 maja 1272 w Sienie, zm. 20 sierpnia 1348 tamże) – święty katolicki, założyciel kongregacji mniszej oliwetanów (odłamu zakonu benedyktynów).
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Był synem Mino Tolomei, a na chrzcie nadano mu imię Jan (włos. Giovanni ). Od 6 roku życia jego kształceniem i wychowaniem zajmowali się miejscowi dominikanie. Na życzenie ojca podjął studia uniwersyteckie, a następnie został pasowany na rycerza przez Rudolfa I. W bractwie istniejącym przy szpitalu La Scala, do którego wstąpił, poznał Andrzeja Piccolomini i Patrycjusza Patrizziego. W celu uniknięcia służby wojskowej został wykładowcą prawa. Odzyskanie wzroku wpłynęło na porzucenie katedry uniwersyteckiej i udanie się do pustelni wraz z towarzyszami poznanymi w konfraterni. Żyjąc w grotach przyjął imię Bernard od imienia św. Bernarda z Clairvaux. Na polecenie inkwizytora udali się do Awinionu by uzyskać aprobatę papieża Jana XXII, który zażądał przyjęcia jednej z istniejących reguł zakonnych i oddał ich pod opiekę biskupa z Arezzo. Przyjęli patronat Najświętszej Marii z Monte Oliveto, regułę benedyktyńską i przywdziali białe habity. W 1322 roku Bernard Tolomei został drugim opatem (po Patrycjuszu Patrizzim) nowej kongregacji oliwetanów (wcześniej odmawiał przyjęcia tej godności). Zmarł jako ostatni z założycieli w okresie panującej zarazy. Zakon w 1343 roku liczył już 160 mnichów.
Kult | edytuj kod
Wczesny kult założyciela oliwetanów zaaprobowano w 1644 roku.
26 kwietnia 2009 roku papież Benedykt XVI kanonizował w Watykanie o. Bernarda Tolomei.
Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 20 sierpnia, a w zakonach benedyktyńskich - 19 sierpnia[1].
Zobacz też | edytuj kod
- kult świętych
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Piccolomini
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Bernhard (Bernardo) Tolomei - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
Bibliografia | edytuj kod
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 435/436. ISBN 83-7097-271-3.