Bieniewiec (herb szlachecki) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Bieniewiec – polski herb szlachecki, nadany w Królestwie Kongresowym.
Opis herbu | edytuj kod
W polu błękitnym wokół snopa złotego wąż zielony dwa razy owinięty z głową do góry.
W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.
Labry błękitne podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki | edytuj kod
Nadany 25 maja 1845 roku Juliuszowi Wilhelmowi Brunwej przez Mikołaja I.
Herbowni | edytuj kod
Brunwej.
Bibliografia | edytuj kod
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 23.
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Herb Bieniewiec z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Bieniewiec w serwisie Genealogia dynastyczna
Na podstawie artykułu: "Bieniewiec (herb szlachecki)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy