Big Daddy Kane

Big Daddy Kane w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Big Daddy Kane, właśc. Antonio Monterio Hardy[2][3] (ur. 10 września 1968 na Brooklynie w Nowym Jorku[4]) – amerykański raper. Jego pseudonim jest skrótem od słów King Asiatic Nobody's Equal (ang. Azjatyckiemu królowi nikt nie dorówna). Będąc fanem muzyki soulowej, przez wielu porównywanym do Barry'ego White'a.

Spis treści

Kariera | edytuj kod

Zaczynał od rapowania z pomocą automatu perkusyjnego na Long Island w Nowym Jorku. Wraz z DJ-em o pseudonimie Mr Cee zrealizował kilka albumów, które wypełniły zwięzłe piosenki, stylistycznie mieszczące się między muzyką soulową a rapem.

Pod koniec lat 80., razem z Ice'em-T, prowadził serię wykładów dla młodzieży kolorowej w szkołach średnich w Detroit. Latem 1988 został wydany jego pierwszy solowy album Long Live the Kane[5], na którym znalazły się utwory zawierające afrocentryczne, muzułmańskie traktaty. Pochodzący z debiutanckiej płyty utwór rapowy „Raw” (1987)[5] Big Daddy Kane wykonał w dramacie kryminalnym Dennisa Hoppera Barwy (Colors, 1988)[6] z Seanem Pennem, Robertem Duvallem i Marią Conchitą Alonso.

15 września 1989 do sklepów trafił drugi album It's a Big Daddy Thing, a utwory „Ain't No Stoppin' Us Now” (1989) i „Smooth Operator” (1989)[5] to najlepsze przykłady ciężkiego, zmysłowego brzmienia. Talent produkcyjny Marleya Marla oraz zdecydowany rytm wypracowany przez Mr Cee w znacznym stopniu przyczyniły się do osiągnięcia subtelnej atmosfery lepszych nagrań Kane'a[1].

30 października 1990 ukazał się jego trzeci studyjny album Taste of Chocolate, gdzie zaśpiewał w duecie z Barrym White'em („All of Me”) i córką Malcolma X – Gamilą Shabazz („Who Am I”). Pracował także jako niezależny autor tekstów dla wytwórni Cold Chillin', pisząc m.in. z Roxanne Shante i Biz Markiem. Gościnnie wystąpił w słynnym utworze Public Enemy „Burn Hollywood Burn” (1990).

W czerwcu 1991 Big Daddy Kane wziął udział w sesji zdjęciowej dla magazynu dla pań „Playgirl”[7]. W 1992 roku pojawił się na zdjęciach z modelką Naomi Campbell w budzącej wiele kontrowersji książce Madonny „Sex”[8].

Debiutował w roli aktorskiej jako ojciec Time w westernie Mario Van Peeblesa Posse – opowieść o Jessie Lee (Posse, 1993)[9] u boku Stephena Baldwina i Billy'ego Zane'a oraz jako Pirat w komedii Człowiek-meteor (The Meteor Man, 1993)[10] z udziałem Eddiego Griffina, Jamesa Earla Jonesa i Billa Cosby'ego. „Warm It Up, Kane” trafił do popularnej gry wideo Grand Theft Auto: San Andreas (2004).

Dyskografia | edytuj kod

Albumy solowe | edytuj kod

Występy gościnne | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c Steve Huey: Artist Biography: Big Daddy Kane (ang.). AllMusic. [dostęp 2018-04-02].
  2. ↑ Big Daddy Kane (ang.). Listal. [dostęp 2018-04-02].
  3. ↑ Personalidade: Big Daddy Kane (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2018-04-02].
  4. ↑ Charles J. Hall: A chronicle of American music, 1700-1995. Schirmer Books, 1996, s. 491. ISBN 978-0-02-860296-7.
  5. ↑ a b c Big Daddy Kane w Discogs.com (ang.)
  6. ↑ Big Daddy Kane w bazie IMDb (ang.)
  7. ↑ Playgirl Centerfolds: Big Daddy Kane (ang.). AdonisMale. [dostęp 2018-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-02)].
  8. ↑ Blac Ren (2009-03-10): Big Daddy Kane: Whose Flatop Rules in 89? (ang.). blacren.com. [dostęp 2018-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-02)].
  9. ↑ Big Daddy Kane w bazie Filmweb
  10. ↑ Big Daddy Kane (port.). Filmow. [dostęp 2018-04-02].
Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Big Daddy Kane" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy