Bolko von Richthofen

Bolko von Richthofen w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Bolko von Richthofen (ur. 13 września 1899, zm. 18 marca 1983 w Seehausen am Staffelsee w Bawarii) – niemiecki archeolog, aktywista nazistowski i działacz Związku Wypędzonych.

Bolko von Richthofen urodził się we wsi Mierczyce (Mertschütz) na Dolnym Śląsku. Szkołę średnią ukończył w Legnicy. W czasie I wojny światowej był żołnierzem, następnie służył w paramilitarnych Schwarze Reichswehr i Selbstschutz w czasie powstań śląskich. Później podjął studia, m.in. na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie też zrobił doktorat w 1924 r. Następnie zajął się pracę naukową jako archeolog. Do 1929 r. pracował w różnych instytucjach archeologicznych we Wrocławiu i na Górnym Śląsku, a od 1929 w Hamburgu, gdzie w 1930 r. zrobił habilitację. W 1933 r. został profesorem zwyczajnym. Później pracował także na uniwersytecie w Królewcu, a od 1942 w Lipsku.

Od 1933 roku był mocno zaangażowanym członkiem NSDAP i zdeklarowanym nazistą. Zaangażował się w działalność nazistowskiej, pseudonaukowej organizacji Ahnenerbe, uznanej po 1945 r. za organizację zbrodniczą. Zajmował się na zlecenie władz niemieckich rabunkiem mienia pożydowskiego (w zakresie dzieł sztuki) oraz niszczeniem księgozbiorów naukowych w ZSRR. Był aktywnym antysemitą, m.in. opublikował w 1943 r. antyżydowską publikację "Judentum und bolschewistische "Kulturpolitik""[1] oraz "Bolschewistische Wissenschaft und Judentum"[2]. Publikował też artykuły o niższości Słowian. Brał udział w walkach II wojny światowej.

Po 1945 r. zamieszkał w Niemczech Zachodnich, w Bawarii. Kontynuował skrajnie prawicowe działania. W czasie jednego z procesów norymberskich zbierał materiały dla obrony sądzonych funkcjonariuszy nazistowskich, założył kilka skrajnie prawicowych organizacji (Aktion Oder-Neisse, Deutsche Burgergemeinschaft), publikował artykuły dowodzące, że III Rzesza nie była głównym odpowiedzialnym za II wojnę światową. Rząd RFN nagrodził go za zasługi dla Niemiec w 1964 roku Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Krzyżem Zasługi I Klasy). Był członkiem CSU (do 1972) oraz aktywistą Ziomkostwa Śląskiego.

Jako archeolog specjalizował się w prehistorii ziem Polski, Niemiec i krajów przyległych oraz w dziejach wczesnych Słowian i Germanów w Europie. Jest znany jako główny polemista polskiego archeologa, Józefa Kostrzewskiego, z którym spierał się na temat pojawienia się Słowian w Europie Środkowej, przynależności etnicznej kultury łużyckiej[potrzebny przypis] oraz pomorskiej[potrzebny przypis]. Zajmował się także naukowo prasoznawstwem, a po 1945 r. również współczesną historią Śląska.

Nie należy mylić omawianego archeologa z jego dalekim kuzynem noszącym identyczne imię i nazwisko, Bolko von Richthofenem (1903–1971), najmłodszym bratem asa lotniczego Manfreda von Richthofena (Czerwonego Barona).

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Według Verbundkatalog GBV praca ta ukazała się w: Forschungen zur Judenfrage, Bd. 8 (1943), s. 134-162. Natomiast Prinke (2012) podaje, że publikacja ta wyszła w X 1944)
  2. ↑ Według Verbundkatalog GBV praca ta ukazała się w: Bolschewistische Wissenschaft und "Kulturpolitik" (1938), s. 289-318

Bibliografia | edytuj kod

  • Prinke A., 2012: "Upiór" profesora Kostrzewskiego. Archeologia, 2:58-61.

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Bolko von Richthofen" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy