Jako potencjalny ładunek biologiczny mogą zostać wykorzystane patogeny, które wywołują niezwykle rzadkie choroby (np. wirus ospy prawdziwej, której ostatni przypadek pojawił się w 1978). Dodatkową trudnością jest brak "zapowiedzi" zachorowań wśród ludzi opartych na raportach epidemiologicznych dotyczących zwierząt (w przypadku antropozoonoz). Broń B może być rozprzestrzeniana nietypowymi środkami (np. "listy wąglikowe").
Ze względu na znaczenie jako potencjalnego środka broni biologicznej wyróżnia się trzy główne (według CDC) grupy oznaczone kolejno literami alfabetu:
A – patogeny o wysokiej zjadliwości i śmiertelności, łatwe do utrzymania w środowisku, których przydatność, jako "wojskowych" postaci została sprawdzona w przeszłości (np. laseczki i przetrwalniki wąglika).
B – patogeny o średniej zjadliwości i śmiertelności, średnio trudne do utrzymania w środowisku (np. rycyna).
C – patogeny, które mogą być wykorzystane jako broń biologiczna, np. po modyfikacjach genetycznych (np. filowirusy, prątek gruźlicy).
Czasem dodatkowo wymienia się grupę D, na którą składają się patogeny, które prawdopodobnie nigdy nie zostaną wykorzystane jako broń biologiczna (np. wirus grypy – łatwy do rozpoznania przez epidemiczne występowanie, wirus HIV – przez długi okres utajenia).
Potencjalne patogeny – wady i zalety z punktu widzenia terrorystów | edytuj kod
występowania wielu zgonów i zachorowań o podobnych objawach, a nieznanej etiologii
masowego pomoru zwierząt gospodarskich (np. bydła)
ciężkiego przebiegu chorób
słabej odpowiedzi lub braku odpowiedzi na rutynowe leczenie
wystąpienia chorób niezwykle rzadkich lub całkowicie eradykowanych
wystąpienia chorób o nietypowych cechach lub w szczepionejpopulacji (co wskazuje na modyfikacje genetyczne)
Psychologiczne znaczenie bioterroryzmu | edytuj kod
Broń B może mieć duże znaczenie jako środek dezorganizacji służb publicznych (nawet w krajach znacznie oddalonych od miejsca ataku) i wywoływania paniki wśród ludności. Biologiczny terroryzm socjoekonomiczny opiera się nie tylko na zabijaniu roślin i zwierząt hodowlanych, ale także na osłabieniu gospodarki przez wywołanie strachu przed określoną grupą produktów żywnościowych, na której produkcji skupia się dane państwo. W tym celu potencjalnie mogą być wykorzystane priony (wywołujące m.in. BSE).
Broń biologiczna była używana już w starożytności. Znane są przykłady powszechnego zatruwania strzał toksynami także pochodzenia biologicznego oraz podrzucania jadowitych węży na wrogie statki (praktyka Hannibala), a w Chinach podrzucania pszczół nieprzyjaciołom. W rozumieniu ścisłym definicji broni B, pomijającej jady, typowym przykładem z tego okresu będzie polityka Aleksandra Macedońskiego, który porzucał w czasie wycofywania się z pól bitewnych zwłoki koni i żołnierzy zmarłych na choroby zakaźne.
W okresie wieków średnich najbardziej znany jest przykład użycia broni biologicznej przez Tatarów w czasie oblężenia twierdzy Kaffa (dzisiejsza Teodozja) w 1346 (katapultowane były na teren twierdzy ciała zmarłych na dżumę). Zastanawiająca pozostaje droga szerzenia się tej choroby wśród mieszkańców, ponieważ dżuma, jak wiemy obecnie, roznosi się drogą kropelkową i przez wektor – pchłę (pchły zazwyczaj opuszczają żywiciela zaraz po śmierci). W 1495 Hiszpanie skazili wino w Neapolu krwią trędowatych.
LRBSDS (Long Range Biological Standoff Detection System) – pozwala na wykrycie chmury aerozolu w promieniu 30 km
JBSDS (The Joint Biological Standoff Detection System) – unowocześniona, w pełni automatyczna wersja LRBSDS, rozróżnia aerozole biologiczne od niebiologicznych, oraz pozwala na monitorowanie ruchu chmury
IBADS (The Interim Biological Agent Detection System) – umożliwia wstępną identyfikację patogenów na podstawie testów immunochromatograficznych
JPS (The Joint Portal Shields) – wysoce zautomatyzowany system detekcji, również wykorzystujący testy immunochromatograficzne, całość sterowana przez centralny komputer
JBPDS (The Joint Biological Point Detection System) – wykrywa obecność cząstek biologicznych w ciągu 60 sekund, i pozwala na identyfikację dziesięciu patogenów w przeciągu 20 minut
Podstawowym układem jest, ratyfikowany przez 142 państwa[2], Protokół genewski (1925) dotyczący stosowania broni chemicznej i biologicznej (w tamtych czasach zwanej bronią bakteriologiczną) wraz z uaktualnieniami. Protokół ten zabrania stosowania, pomija jednak milczeniem produkcję, prowadzenie badań i składowanie tego typu broni, a część stron ratyfikowała go z zastrzeżeniami respektowania tylko wtedy, gdy respektować go będzie przeciwnik. Konwencja o broni biologicznej (1972) zabroniła prowadzić badań, produkować, gromadzić, nabywać w jakikolwiek inny sposób lub przechowywać: 1. mikrobiologicznych lub innych biologicznych środków czy toksyn, bez względu na pochodzenie lub sposób produkcji; takich rodzajów i w takich ilościach, które nie są przeznaczone do wykorzystania w celach profilaktycznych ochronnych lub w innych celach pokojowych; 2. broni, urządzeń lub środków przenoszenia mających służyć wykorzystaniu takich środków lub toksyn we wrogich zamiarach lub w konfliktach zbrojnych.
Obecnie – od zmiany z 1999 dołączonej do Konwencji jako załącznik[potrzebny przypis] – jako patogeny, które mogą być wykorzystane, jako broń B wymienia się patogeny ludzi, zwierząt i roślin.
Krzysztof Chomiczewski, Janusz Kocik, Marek Tomasz Szkoda: Bioterroryzm. Zasady postępowania lekarskiego., fragmenty części pierwszej, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002
Paweł Kępka: Bioterroryzm. Polska wobec użycia broni biologicznej., Warszawa, Difin, 2009
Krzysztof Zieliński, Marian Brocki, Marek Janiak, Andrzej Wiśniewski: Patologia obrażeń i schorzeń wywołanych współczesną bronią w działaniach wojennych i terrorystycznych, wydawnictwo MON, Warszawa, 2010, ISBN 978-83-927103-4-9