Bzionek w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaBzionek (przyp. nazwa wywodzi się od bzu czarnego) – leśny demon ze Śląska.
Duszek opiekuńczy, przybierający postać małego ludzika[1]. Bronił obejścia przed złymi czarami i żył pod krzakiem czarnego bzu[2].
Z tego powodu ludzie darzyli tę rosnącą roślinę w pobliżu domostw nabożną czcią[2]. Nie wolno było ścinać bzu, wykopywać ani palić w piecu[2]. Wylewano pod nim wodę po obmyciu zmarłego, aby odpędzić nieszczęście[2]. Niekiedy pod krzak bzu zanoszono szczególnie mocno gorączkujące dziecko, w nadziei, że bzionek zabierze z niego chorobę[2].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Barbara i Adam Podgórscy: Wielka Księga Demonów Polskich. Leksykon i antologia demonologii ludowej. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 70. ISBN 83-89375-40-0.
- ↑ a b c d e Paweł Zych, Witold Vargas: Bestiariusz słowiański. Rzecz o skrzatach, wodnikach i rusałkach. Olszanica: Wydawnictwo Bosz, 2014, s. 42–43. ISBN 978-83-7576-221-1.
