Christian Slater

Christian Slater w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Christian Slater, właściwie Christian Michael Leonard Slater[1] (ur. 18 sierpnia 1969 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, okazjonalnie producent filmowy i reżyser.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Wczesne lata | edytuj kod

Urodził się w Nowym Jorku jako syn Mary Jo Slater (z domu Lawton), odpowiedzialnej za dobór obsady w castingach, i Michaela Hawkinsa (z domu Thomas Knight Slater), aktora występującego jako Michael Gainsborough[2][3]. Dorastał na nowojorskim Manhattanie.

W 1976 roku jego rodzice rozwiedli się. Ma przyrodniego brata Ryana (ur. 19 kwietnia 1983) z drugiego małżeństwa matki. Uczęszczał do Dalton School, Professional Children’s School oraz Fiorello H. LaGuardia High School[4]. Ukończył High School of Performing Arts w Nowym Jorku[5].

Kariera | edytuj kod

Mając siedem lat pojawił się po raz pierwszy na szklanym ekranie w operze mydlanej ABC Tylko jedno życie (One Life to Live, 1976).

W 1980 roku zadebiutował na nowojorskiej scenie City Center w przedstawieniu Muzyk (The Music Man). Rok później zagrał w telewizyjnej adaptacji powieści Arthura Conana Doyle HBO Sherlock Holmes (1981) u boku Franka Langelli i Stephena Collinsa. W operze mydlanej ABC Ryan's Hope (1985) pojawił się jako D.J. LaSalle. Po udziale w debiutanckim filmie kinowym Legenda o Billie Jean (The Legend of Billie Jean, 1985), zwrócił na siebie uwagę krytyków i widzów rolą nowicjusza franciszkańskiego Adso z Melku w dramacie kryminalnym Imię róży (Der Name der Rose, 1986)[6].

W 1987 roku przeniósł się do Los Angeles. W dniu 29 grudnia 1989 roku, po pościgu policyjnym, został aresztowany w West Hollywood; został oskarżony za ucieczkę policji, prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, napad z bronią i prowadzenie samochodu bez ważnego prawa jazdy. Karierę ekranową kontynuował w filmach: Mistrz deskorolki (Gleaming the Cube, 1988), czarnej komedii Śmiertelne zauroczenie (Heathers, 1989) w roli nastoletniego zabójcy, Więcej Czadu (Pump Up the Volume, 1990) jako zbuntowany nastolatek, który zakłada własną radiostację w garażu. Za rolę Willa Scarletta w obrazie Robin Hood: Książę złodziei (Robin Hood: Prince of Thieves, 1991) i postać młodego kryminalisty w dramacie kryminalnym Gangsterzy (Mobsters, 1991) był nominowany do antynagrody Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy. W 1992 roku zadebiutował jako reżyser dziecięcego musicalu Śmiech epidemiczny (The Laughter Epidemic) dla Fundacji Pediatrycznej AIDS. Rola samotnika zafascynowanego światem kina i komiksów kierowanego duchem Elvisa Presleya w dramacie kryminalnym Prawdziwy romans (True Romance, 1993) przyniosła mu nominację do nagrody Saturna. W 1994 roku został aresztowany za wniesienie broni na pokład samolotu. W 1996 roku wyreżyserował film krótkometrażowy Muzeum miłości (Museum of Love) z Sandrą Bernhard. W 1997 roku został ponownie aresztowany, a w czasie zatrzymania ranił policjanta i wyrokiem sądu został skazany na 90 dni więzienia, z czego odsiedział dwa miesiące; w trakcie procesu przyznał się do zażywania heroiny i kokainy i został zmuszony do leczenia odwykowego. Powrócił na scenę Broadwayu w 1998 roku w sztuce Side Man jako narrator Clifford. Za postać Roberta Boyda w czarnej komedii Gorzej być nie może (Very Bad Things, 1998) otrzymał nagrodę Złotego Łupka. W filmie Ukryta prawda (The Contender, 2000) wcielił się w młodego senatora.

W 2004 roku pojawił się na deskach londyńskiego West End w sztuce Lot nad kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) jako Randle Patrick McMurphy. W 2005 roku wystąpił w dwóch spektaklach Tennessee Williamsa; Słodki ptak młodości (Sweet Bird of Youth) na West End jako żigolak i hollywoodzki aktorzyna Chance Wayne oraz Szklana menażeria (The Glass Menagerie) na Broadwayu w roli narratora Toma. Laureat Złotego Globu w kategorii aktor drugoplanowy w serialu, za tytułową rolę w Mr. Robot (2015).

Życie prywatne | edytuj kod

Spotykał się z Kim Walker (1986-1988), Winoną Ryder (1988), Samanthą Mathis (1989-1990), modelką Niną Huang (1990-1995), Patricią Arquette (1993), Christy Turlington (1993), Christiną Applegate (1996) i edytorką mody Michelle Jonas (1996-1997). W latach 1998-2000 spotkał się z Ryan Haddon (ur. 1971), a w dniu 12 lutego 2000 roku wzięli ślub. Mają syna Jadena Zacha Christophera (ur. 6 kwietnia 1999) i córkę Elianę Sophię (ur. 15 sierpnia 2001). W 2005 roku doszło do separacji jego związku małżeńskiego, a w 2006 roku do rozwodu. Spotykał się z Sharon Stone (2006) i Tamarą Mellon (2007). W 2013 Slater poślubił młodszą o 18 lat Brittany Lopez, z którą się spotykał wcześniej przez trzy lata[7].

Filmografia | edytuj kod

Filmy fabularne | edytuj kod

Seriale TV | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Christian Slater (ang.). Listal. [dostęp 2015-02-08].
  2. ↑ Christian Slater Biography (1969-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2015-02-08].
  3. ↑ Christian Slater - What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-02-08].
  4. ↑ Christian Slater Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2015-02-08].
  5. ↑ Christian Slater (ang.). Starpulse.com. [dostęp 2015-02-08].
  6. ↑ Christian Slater (18 de Agosto de 1969) (port.). Filmow.com. [dostęp 2015-02-08].
  7. ↑ Christian Slater Marries Brittany Lopez (ang.). People.com. [dostęp 2015-02-08].
  8. ↑ The High School Wolfman's Musical Lament!. Frank Welker, Grey Griffin, Matthew Lillard, Kate Micucci Warner Bros. Animation. 2020-05-01. [dostęp 2020-12-03].

Bibliografia | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Christian Slater" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy