Czesław Grabowski (chemik) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaCzesław Grabowski (ur. 20 czerwca 1873, zm. 3 marca 1945) – profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej, specjalista w zakresie inżynierii chemicznej[1][2].
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
W 1891 rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie. W 1898, po otrzymaniu tytułu inżyniera technologa, rozpoczął pracę w rosyjskim przemyśle cukrowniczym. W 1918 powrócił do Polski, gdzie zajął się odbudową cukrowni Wożuczyn w powiecie tomaszowskim lubelskim. Rok później na podstawie wniosków nominacyjnych przedstawionych przez Komisję Stabilizacyjną, wszedł w pierwszy 38 - osobowy skład profesorów Politechniki Warszawskiej[3]. W październiku 1919 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w czerwcu 1928 uzyskał stopień profesora zwyczajnego. W latach 1919[2]-1939 sprawował funkcję kierownika Katedry i Zakładu Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego. W tym czasie był promotorem ok. 100 prac dyplomowych i kilku rozpraw doktorskich. Równocześnie w latach 1919-1926 był redaktorem działu mechanicznego Gazety Cukrowniczej. W czasie II wojny światowej początkowo nauczał w Państwowej Szkole Chemiczno-Ceramicznej w Warszawie, natomiast od 1942 wykładał maszynoznawstwo w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie. W czasie całej okupacji, w swoim mieszkaniu potajemnie nauczał dawnych studentów maszynoznawstwa. Po upadku Powstania Warszawskiego trafił do pruszkowskiego obozu dla uchodźców, a następnie do Częstochowy, gdzie zmarł 3 marca 1945 po ciężkiej chorobie. Został pochowany na cmentarzu Kule w Częstochowie[1].
Stanowiska | edytuj kod
- 1919-1939 - kierownik Katedry i Zakładu Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego (od 1928 r. Chemiczny) Politechniki Warszawskiej
- 1919-1926 - redaktor działu mechanicznego Gazety Cukrowniczej
- 1939-1942 - wykładowca w Państwowej Szkole Chemiczno-Ceramicznej w Warszawie
- 1942-1944 - nauczyciel maszynoznawstwa w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie[1]
Członkostwa | edytuj kod
- członek Koła Techników Cukrowników przy Stowarzyszeniu Techników Polskich
- współorganizator Zrzeszenia Doskonalenia Gospodarki Cieplnej[1]
Ważne publikacje | edytuj kod
- Destylacja z parą wodną lub w ogóle z gazem obojętnym, 1932
- Pompy do gazów, 1933
- Teoria suszarnictwa w oświetleniu graficznym, 1937
- Podstawy hydromechaniki przemysłu chemicznego, 1938[1]
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b c d e Teresa Kempa-Englert: Sylwetki profesorów Politechniki Warszawskiej. Czesław Grabowski. Biblioteka Cyfrowa PW. [dostęp 2016-06-22].
- ↑ a b Historia kierunku Technologia Chemiczna. Wydział Chemiczny PW. [dostęp 2016-06-22].
- ↑ J. Piłatowicz: Profesorowie Politechniki Warszawskiej w dwudziestoleciu międzywojennym. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1999, s. 108.
- ISNI: 0000 0004 0888 9393
- VIAF: 301883698
- PLWABN: 9810532667205606
- NUKAT: n2019015547
- WorldCat: viaf-301883698
OryginałEdytujHistoria i autorzy
