Dłubanki w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Dłubanka z X wieku naszej ery – ekspozycja Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza w ŚwidnicyDłubanki – pierwsze obok umiaków pojazdy umożliwiające pływanie po powierzchni wody. Były to niewielkie łodzie zrobione z wyżłobionych pni drzew. Prawdopodobnie zostały one wynalezione w ósmym tysiącleciu przed naszą erą, ale niektóre plemiona zamieszkujące lasy tropikalne (np. dorzecze Amazonki) do dziś ich używają.
Łodzi tego typu użyli Słowianie podczas nieudanej próby zdobycia Konstantynopola w 626. Flota ich dłubanek została rozproszona i zniszczona przez bizantyńskie okręty wojenne.
Podczas badań etnograficznych w Hannie nad Bugiem oceniono, że wykonanie dłubanki (przy użyciu współczesnych narzędzi ręcznych) zajmuje dwóm osobom około 7–10 dni[1].
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ MarekM. Krapiec MarekM., WaldemarW. Ossowski WaldemarW., Ossowski W., Krąpiec M. 2003: Wczesnośredniowieczna łódź jednopienna z jeziora Strupino, Pomorania Antiqua, t. XIX, s. 117-130. [dostęp 2017-03-15] .
