Dima Biłan

Dima Biłan w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Dima Biłan (ros.: Дима Билан), właśc. Wiktor Nikołajewicz Biełan (ros.: Виктор Николаевич Белан; ur. 24 grudnia 1981 w Karaczajo-Czerkiesji) – rosyjski piosenkarz.

Dwukrotny reprezentant Rosji w Konkursie Piosenki Eurowizji: w 2006 (2. miejsce) i 2008 (1. miejsce). Laureat Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego europejskiego wykonawcy (2012). Siedmiokrotny zdobywca Europejskiej Nagrody Muzycznej MTV dla najlepszego rosyjskiego wykonawcy (w latach 2005-2010, 2012)[1].

Spis treści

Młodość | edytuj kod

Urodził się 24 grudnia 1981 w Karaczajo-Czerkiesji. Kiedy miał rok, jego rodzina przeniosła się do mieszkania jego babci w miejscowości Nabierieżnyje Czełny w Tatarstanie. Pięć lat później przeprowadzili się do miasta Majskij w Kabardo-Bałkarii, gdzie Biełan wraz z siostrą rozpoczęli naukę szkolną. Brał wówczas czynny udział w licznych przyjęciach, recytując wiersze i śpiewając piosenki[2]. Kilka miesięcy później nauczyciel z lokalnej szkoły muzycznej, uznał, że chłopiec powinien uczęszczać do szkoły muzycznej, toteż jako piątoklasista rozpoczął naukę w klasie akordeonu i został solistą miejscowego chóru[3].

Po ukończeniu szkoły muzycznej został przyjęty do Państwowej Akademii Muzycznej im. Gniesinów w Moskwie, którą ukończył w 2004 roku[4]. Na trzecim roku studiów jego działaniami artystycznymi zainteresował się Jurij Szmilewicz Ajzenszpis, rosyjski wydawca płyt[5].

Kariera muzyczna | edytuj kod

W 1998 wziął udział w dziecięcym konkursie Chunga-Chunga, organizowanym w Moskwie, na którym otrzymał nagrodę Iosifa Kobzy za wykonanie dwóch piosenek[6]. W 2002 zajął czwarte miejsce na rosyjsko-łotewskim festiwalu Nowa fala (ros. Новая Волна)[5]. Po występie na festiwalu nakręcił i opublikował teledysk do utworu „Bum”, za którego reżyserię odpowiadał Fiodor Bondarczuk[5]. W 2003 wydał debiutancką płytę studyjną, zatytułowaną Ja nocznoj chuligan (oryg. Я ночной хулиган). 30 listopada odebrał nagrodę za utwór „Ja tak lublu tebia” na festiwalu Piesnia goda[7].

W 2004 wydał singel „Na bieriegu nieba” (oryg. На берегу неба)[8][9][10]), który zapowiadał jego drugi album studyjny o tym samym tytule[11]. Materiał zamieszczony na płycie stworzył przy współpracy z Diane Warren[8]. Za album odebrał certyfikat platynowej płyty w kraju[8]. W tym samym roku został ambasadorem marki „La Scala Fashion Group”[8].

W 2005 z piosenką „Not That Simple” wziął udział w krajowych eliminacjach do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji. W finale selekcji zajął drugie miejsce[12]. Teledysk do rosyjskojęzycznej wersji singla, „Ty dołżna riadom byt” (ros. Ты должна рядом быть), był najdroższym wideoklipem wyprodukowanym przez rosyjski przemysł fonograficzny w dziejach kraju. 20 września zmarł Jurij Ajzenszpis, producent Biłana. Jego następcą została Jana Rudkowska[12]. W grudniu otrzymał dwa Złote Gramofony za singiel „Not That Simple” na gali w Sankt Petersburgu[12]. Podczas realizacji projektu Nowyje piesni o gławnom (oryg. Новые песни о главном) otrzymał główną nagrodę Pierwszego kanału telewizji rosyjskiej. Został też uznany „człowiekiem roku świata show-biznesu”[12], 21 września zdobył Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego rosyjskiego wykonawcy. Pod koniec roku otrzymał zaproszenie od amerykańskiej agencji do nagrań musicalu Piotruś Pan[12].

Dima Biłan wraz z Jewgienijem Pluszczenką i Edwinem Martonem w trakcie występu w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji w Belgradzie, maj 2008

14 marca 2006 wziął udział w ceremonii International Music Awards w Kijowie, na której otrzymał nagrodę w kategorii „Artysta roku”[13]. Na gali wykonał premierowo utwór „Never Let You Go”, z którym został wybrany wewnętrznie przez telewizję rosyjską na reprezentanta Rosji w 51. Konkursie Piosenki Eurowizji w Atenach'[13]. Przed finałem konkursu był głównym faworytem do wygranej[14]. 18 maja wystąpił w półfinale i z trzeciego miejsca awansował do sobotniego finału[15]. Zajął w nim drugie miejsce z 248 punktami na koncie, w tym m.in. z maksymalnymi notami 12 punktów z Armenii, Białorusi, Finlandii, Izraela, Łotwy, Litwy i Ukrainy, przegrywając jedynie z fińską propozycją „Hard Rock Hallelujah” zespołu Lordi[16]. Do zwycięstwa brakowało mu 44 punktów[13]. Podczas wszystkich występów na scenie towarzyszyły mu dwie baletnice, a na środku sceny stał wielki biały fortepian[13]. Singel „Never Let You Go” osiągnął sukces komercyjny, znalazł się na wielu europejskich listach przebojów[13]. Po udziale w konkursie wydał kolejny album studyjny, zatytułowany Wriemia-rieka, który został sprzedany w Rosji w ponad dwumilionowym nakładzie, zdobywając status platynowej płyty w kraju[13]. W latach 2006 i 2007 odbierał Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego rosyjskiego wykonawcy.

Dima Biłan i Lys Assia w trakcie konferencji prasowej 54. Konkursu Piosenki Eurowizji w Moskwie, 2009

W 2008 z piosenką „Believe” zakwalifikował się do finału dwuetapowych selekcji eurowizyjnych do 53. Konkursu Piosenki Eurowizji[17][18]. 9 marca wygrał finał selekcji, dzięki czemu po raz drugi został reprezentantem Rosji w konkursie organizowanym w Belgradzie[19][20]. 20 maja wystąpił w pierwszym półfinale i z trzeciego miejsca awansował do finału rozgrywanego 24 maja[21]. Zajął w nim pierwsze miejsce po zdobyciu 272 punktów, w tym m.in. maksymalnych not 12 punktów od telewidzów z Ukrainy, Estonii, Łotwy, Izraela, Armenii, Białorusi i Litwy[22]. Po finale konkursu wydał czwartą płytę studyjną, zatytułowaną Protiw prawił[23]. Jesienią rozpoczął współpracę z Philippem Pleinem[23]. Na przełomie jesieni i zimy wziął udział w programie Zwesdny liod, będącym rosyjską wersją formatu Dancing on Ice. Jego partnerką taneczną była Elena Beresna, z którą zajął drugie miejsce w finale[23]. W tym samym roku czwarty rok z rzędu odebrał Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego rosyjskiego wykonawcy. W 2009 wydał anglojęzyczny album studyjny, zatytułowany Believe[24]. W latach 2009-2010 ponownie był laureatem Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego rosyjskiego wykonawcy.

Dima Biłan podczas występu w 57. Konkursu Piosenki Eurowizji z innymi zwycięzcami

25 maja 2011 wydał szósty album studyjny pt. Mechtatel. Pod koniec roku premierę miała jego autobiografia zatytułowana Ot chuligana do miecztatielia (pol. Od chuligana do marzyciela)[25]. 24 listopada zagrał koncert urodzinowy w Сrocus City Hall; zaprezentował wówczas swoje największe przeboje w towarzystwie Johann Strauss’ Vienna Symphonic Orchestra pod dyrygenturą Edvina Martona[25]. Wydarzenie przybrało znaczenie ogólnokrajowe, a artysta ruszył w trasę koncertową 30 y.o. beginning, obejmującą występy w 45 miastach Rosji[26]. Również w 2011 z piosenką „Back to Her Future”, nagraną w duecie z Juliją Wołkową[27][28], wziął udział w rosyjskich selekcjach do 52. Konkursu Piosenki Eurowizji[29]. Wspólnie zajęli drugie miejsce w finale[30]. W maju wystąpił jako gość specjalny w drugim półfinale 52. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Baku, występując wraz z zwycięzcami poprzednich konkursów (tj. Mariją Šerifović, Alexandrem Rybakiem, Leną i duetem Ell i Nikki)[31]. Na przełomie jesieni i zimy zasiadał w komisji jurorskiej programu Gołos, będącego rosyjską wersją formatu The Voice[26]. W tym samym roku otrzymał siódmą Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego rosyjskiego wykonawcy. 11 listopada odebrał Europejską Nagrodę Muzyczną MTV dla najlepszego europejskiego wykonawcy na gali we Frankfurcie nad Menem.

W 2013 wydał siódmy album studyjny pt. Dotjanis[32]. 31 marca 2015 wystąpił gościnnie w koncercie jubileuszowym Eurovision Song Contest’s Greatest Hits, przygotowanym przez brytyjską telewizję BBC z okazji 60-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu zaśpiewał mieszankę utworów „Believe” i „Never Let You Go”[33]. 2 października wydał kolejną płytę studyjną pt. Nie molczi.

W 2017 wydał dziewiąty album studyjny pt. Jegoist.

Dyskografia | edytuj kod

Albumy studyjne
  • Ja nocznoj chuligan (2003)
  • Na bieriegu nieba (2004)
  • Wriemia-rieka (2006)
  • Protiw prawił (2008)
  • Believe (2009)
  • Мiecztatiel (2011)
  • Dotjanis (2013)
  • Nie molczi (2015)
  • Jegoist (2017)

Publikacje | edytuj kod

  • Książka autobiograficzna Ot chuligana do miecztatielia, 2011

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Dawid Szwajcowski: Tropem gwiazd Eurowizji: Dima Bilan (pol.). 2020-12-16. [dostęp 2020-12-16].
  2. ↑ 1981–1988 – Childhood (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  3. ↑ 1989–1998 – Music education (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  4. ↑ 1999 – 2000 – Moscow, enrolling in Gnesinka and early career (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  5. ↑ a b c 2002 – Getting started with Yuri Aizenshpis, contest „New Wave” (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  6. ↑ 1998 – Festival „Chunga-Changa” (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  7. ↑ 2003 – First solo album „Nochnoy hooligan” (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  8. ↑ a b c d 2004 – Album „Na beregu neba” (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  9. ↑ Дима Билан – Музыка – На Берегу Неба (ros.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  10. ↑ Dima Biłan– Music – Na Beregu Neba (At The Sky Shore) (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  11. ↑ Альбом Димы Билана – На берегу неба (ros.). bilan-club.naro.ru. [dostęp 2013-05-14].
  12. ↑ a b c d e 2005 – Selection for „Eurovision”, the death of Yuri Aizenshpis, the beginning of cooperation with Yana Rudkovskaya (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  13. ↑ a b c d e f 2006 – „Eurovision” album „Vremya-reka” (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-14].
  14. ↑ Sietse Bakker: The end of a decade: Athens 2006 (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2009-12-30. [dostęp 2013-05-14].
  15. ↑ Eurovision Song Contest 2006 (Semi-Final) (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-13].
  16. ↑ Eurovision Song Contest 2006 (Final) (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-13].
  17. ↑ Jewrowidzienie 2008. W: OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2007-12-10. [dostęp 2013-05-13].
  18. ↑ Skład Jewrowidzienie 2008. W: OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2008-02-26. [dostęp 2013-05-13].
  19. ↑ Glen Webb: Dima Biłanagain conquers Russian hearts (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-13].
  20. ↑ Believe z Rosji. W: OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2008-03-10. [dostęp 2013-05-13].
  21. ↑ Eurovision Song Contest 2008 Semi-Final (1) (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-13].
  22. ↑ Eurovision Song Contest 2008 (Final) (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-13].
  23. ↑ a b c 2008 – Victory at „Eurovision”, participation in the „Zvesdny lyod” („Star Ice”) (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-18].
  24. ↑ 2009 – English-speaking album „Believe”, „Eurovision” (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-18].
  25. ↑ a b 2011 – Concert tour „30 y.o. Beginning,” Eurovision-2012, Muz-TV 2012, concert at Chaikovsky hall, EMA-2012, The „Voice”, Victor Belan (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-18].
  26. ↑ a b 2012 – Concert tour of „30 y.o. Beginning,” Eurovision-2012, Muz-TV 2012, concert at Chaikovsky hall, EMA-2012, The „Voice”, Victor Belan (ang.). bilandima.ru. [dostęp 2013-05-18].
  27. ↑ Olena Omelyanchuk: Watch tonight: Russia chooses entry for Baku (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-03-07. [dostęp 2013-05-18].
  28. ↑ Olena Omelyanchuk: UPDATE: The list of the Russian participants confirmed (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-03-01. [dostęp 2013-05-18].
  29. ↑ Adam Naruszewicz: Dima po raz trzeci?. W: OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2012-02-29. [dostęp 2014-12-06].
  30. ↑ Olena Omelyanchuk: See: Buranovskiye Babushki to represent Russia (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-03-01. [dostęp 2013-05-18].
  31. ↑ Jarmo Siim: Lena, Rybak, Bilan, Šerifović Eurovision interval acts (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-05-10. [dostęp 2013-05-18].
  32. ↑ Simon Storvik-Green: Dima Biłanreleases his eighth album (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-06-10. [dostęp 2013-10-16].
  33. ↑ Eurovision's Greatest Hits - full line-up revealed! (ang.). W: BBC [on-line]. bbc.co.uk, 2015-02-06. [dostęp 2015-04-05].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Dima Biłan" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy