Dopełnienie bliższe

Dopełnienie bliższe w encyklopedii

Dopełnienie bliższe – dopełnienie odnoszące się do czasownika przechodniego. Przy zamianie ze strony czynnej na stronę bierną, staje się ono podmiotem mianownikowym zdania w stronie biernej^[1]. Termin „dopełnienie bliższe” jest stosowany w niektórych opisach gramatycznych^[2].

Spis treści

• 1 Język polski
• 2 Esperanto
• 3 Zobacz też
• 4 Przypisy
• 5 Bibliografia

Język polski | edytuj kod

W języku polskim dopełnienie bliższe najczęściej wyrażane jest w bierniku (w zdaniach twierdzących) lub w dopełniaczu (w zdaniach przeczących). Sporadycznie może wystąpić w innych przypadkach, np. w narzędniku^[1][3].

Esperanto | edytuj kod

W esperanto dopełnienie bliższe oznaczane jest zawsze za pomocą końcówki -n. na przykład: Hundo mordas homon („Pies gryzie człowieka”)^[4].

Zobacz też | edytuj kod

• dopełnienie dalsze
• czasownik dwuprzechodni
• czasownik przechodni

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ ^{a b} Bąk 1977 ↓, s. 419.
2. ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 113.
3. ↑ Milewski 1967 ↓.
4. ↑ Sylvan Zaft: Esperanto: język dla globalnej wioski Rozdział 16: Podstawowe trudności w Esperanto. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-23)].

Bibliografia | edytuj kod

• Kazimierz Polański, Marian Jurkowski: Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1999. ISBN 83-04-04445-5.
• Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
• Piotr Bąk: Gramatyka języka polskiego - zarys popularny. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1977. ISBN 83-214-0923-7.
• Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.

Na podstawie artykułu: "Dopełnienie bliższe" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy