Dwupolówka

Dwupolówka w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Uprawa roli w średniowieczu

Dwupolówka – przemienna forma uprawy dwóch pól. Jedno pole obsiewano zbożem jarym lub ozimym, a drugie ugorowano, aby zapobiec nadmiernemu wyjaławianiu gleby. W kolejnym roku uprawiano pole poprzednio ugorowane. Dwupolówka rozwinęła się w następstwie systemu żarowego. W Polsce dopiero w XIII wieku powoli zaczęła ustępować miejsca bardziej skomplikowanej trójpolówce[1].

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Historia. Encyklopedia szkolna PWN, wyd. 2009, s. 160
Na podstawie artykułu: "Dwupolówka" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy