Edmund Zieliński (hokeista) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaEdmund Zieliński (ur. 24 listopada 1909 w Kijewie, zm. 8 grudnia 1992 w Warszawie) – polski hokeista, olimpijczyk.
Zawodnik występujący na pozycji napastnika. Reprezentant AZS Poznań, z którym zdobył złoty (1934) i dwa razy brązowy medal (1931, 1933) mistrzostw Polski.
W reprezentacji Polski wystąpił 23 razy, zdobywając 8 bramek. Był członkiem drużyny hokejowej w Igrzyskach Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 oraz mistrzostw świata w Davos w 1935.
Ukończył studia medyczne w 1939, w wojnie obronnej 1939 wzięty do niewoli niemieckiej. Po II wojnie światowej pracował jako lekarz wojskowy.
Bibliografia | edytuj kod
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924-2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 163
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010 wyd. Fundacja Dobrej Książki, b.d i m. w., str. 155-156, ISBN 978-83-86320-01-1
- Polski Komitet Olimpijski: Edmund Zieliński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].
Na podstawie artykułu: "Edmund Zieliński (hokeista)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy