Europa da się lubić

Europa da się lubić w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Europa da się lubić (w 2019 – Europa da się lubić – 15 lat później) – polski talk-show prowadzony przez Monikę Richardson emitowany na antenie TVP2 od 16 lutego 2003 do 21 czerwca 2008 oraz od 27 kwietnia 2019 do 8 czerwca 2019, oparty na francuskim formacie Union Libre (emitowanym w latach 1998–2002 na kanale France 2).

W 2019 Telewizja Polska podjęła decyzję o nagraniu specjalnej edycji programu z okazji 15-lecia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, natomiast premiera odbyła się 27 kwietnia[4].

Spis treści

Opis programu | edytuj kod

Do studia zapraszani byli obcokrajowcy mieszkający w Polsce oraz gość specjalny. Obcokrajowcy wypowiadali się o zwyczajach w swojej ojczyźnie w ramach tematu danego odcinka. Program miał charakter rozrywkowy, zdobył popularność wśród telewidzów TVP2, przyczynił się też do wypromowania kilku celebrytów.

Nazwę programu wymyślił Wojciech Mazurkiewicz[5]. Scenariusz programu inspirowany był widowiskiem Tour de Maryla realizowanym w 2001 dla TVP przez Marylę Rodowicz[6].

Do pierwszej edycji piosenkę tytułową „Europo, witaj nam” do tekstu Jacka Cygana do melodii opartej na utworze „Dla Elizy” Ludwiga van Beethovena nagrał Krzysztof Krawczyk[7], która była wykorzystywana jako motyw przewodni programu przez kolejne sześć sezonów. W siódmej odsłonie posłużono się tym samym utworem (ze zmienionym tekstem), a jego wykonawcą został Marcin Sójka[8].

Spis serii | edytuj kod

 Zobacz też: Lista odcinków programu Europa da się lubić.

Uczestnicy programu (alfabetycznie) | edytuj kod

Uczestnicy programu Kevin Aiston Paolo Cozza Conrado Moreno Steffen Möller Theofilos Wafidis Dmitrij Strelnikoff Gabi Gold Vito Casetti Marco Bocchino Jacek Wan

Kevin Aiston | edytuj kod

Strażak pochodzący z Wielkiej Brytanii. Urodził się w Londynie 25 maja 1969. W 1991 przyjechał do Polski. Zagrał strażaka Sama w serialu Na dobre i na złe. Wraz ze Steffenem Möllerem otrzymał Telekamerę 2004 w kategorii Rozrywka.

Paolo Cozza | edytuj kod

Włoski przedsiębiorca w branży motoryzacyjnej. Urodzony w 1963, z wykształcenia prawnik[11], od 1996 mieszkający w Polsce. Wystąpił w trzeciej edycji programu Taniec z gwiazdami. Do 2008 był bohaterem łącznie 72 odcinków programu, najwięcej spośród wszystkich obcokrajowców[7].

Elisabeth Duda | edytuj kod

Aktorka i konferansjerka. Urodziła się w 1979 we Francji. W lipcu 2004 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTVIT w Łodzi. W 2008 wzięła udział w siódmej edycji Tańca z gwiazdami.

Toni Hyyryläinen | edytuj kod

Pochodzi z Finlandii, jest synem Fina i Polki. Żonaty. Wystąpił w reklamie Nordea Bank.

Martina Karlová | edytuj kod

Ekonomistka z Czech. Pochodzi z małej miejscowości pod Pilznem. Pracuje w firmie kosmetycznej Sephora[12].

Conrado Moreno | edytuj kod

Urodził się w Madrycie w 1981. Studiował stosunki międzynarodowe na Collegium Civitas. Jesienią 2005 uczestniczył w drugiej edycji Tańca z gwiazdami.

Steffen Möller | edytuj kod

Niemiecki aktor i kabareciarz. Znany z roli Stefana Müllera w serialu M jak miłość oraz z prowadzenia pierwszej edycji programu TVP2 Załóż się. Wraz z Kevinem Aistonem otrzymał Telekamerę 2004 w kategorii Rozrywka.

Dmitrij Strelnikoff | edytuj kod

Rosyjski pisarz, poeta, fotografik, zoolog, podróżnik, dziennikarz, aktor i muzyk.

Steve Terret | edytuj kod

Prawnik z Liverpoolu[13]. Ukończył studia doktoranckie, był wykładowcą na Uniwersytecie w Cambridge, następnie został wykładowcą prawa na Uniwersytecie Warszawskim[13]. Żonaty z Katarzyną[13].

Theofilos Wafidis | edytuj kod

Grecki kucharz[14] i restaurator[15], szef kuchni sieci restauracji Restauracje Świata[14], członek Kapituły Klubu Szefów Kuchni[14].

Pozostali (według krajów) | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Opis programu na archiwalnej stronie producenta.
  2. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 12. ISBN 978-83-245-1571-4.
  3. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 57. ISBN 978-83-245-1571-4.
  4. ↑ TVP2 reaktywuje show „Europa da się lubić”. Specjalna edycja na 15-lecie wstąpienia Polski do UE (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-03-27. [dostęp 2019-03-27].
  5. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 11. ISBN 978-83-245-1571-4.
  6. ↑ Maryla Rodowicz, Jarosław Szubrycht: Wariatka tańczy. G+J Gruner + Jahr Polska, 2013, s. 62. ISBN 978-83-7778-592-8.
  7. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 36. ISBN 978-83-245-1571-4.
  8. ↑ Europa da się lubić - 15 lat później: Monika Zamachowska, Conrado Moreno i nowa piosenka, plejada.pl, 27 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-28]  (pol.).
  9. ↑ a b Piotr Jagielski: Świetna oglądalność „Europa da się lubić – 15 lat później”. TVP2 liderem (pol.). Onet Kultura (online), 14 maja 2019. [dostęp 2020-09-21].
  10. ↑ Michał Kurdupski: 1,5 mln widzów programu „Europa da się lubić – 15 lat później”. TVP2 liderem rynku (pol.). Wirtualne Media (online), 11 czerwca 2019. [dostęp 2020-09-21].
  11. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 64-65. ISBN 978-83-245-1571-4.
  12. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 68. ISBN 978-83-245-1571-4.
  13. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 36. ISBN 978-83-245-1571-4.
  14. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 70. ISBN 978-83-245-1571-4.
  15. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 76. ISBN 978-83-245-1571-4.
  16. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 83. ISBN 978-83-245-1571-4.
  17. ↑ a b c d Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 72. ISBN 978-83-245-1571-4.
  18. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 79. ISBN 978-83-245-1571-4.
  19. ↑ a b c Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 71. ISBN 978-83-245-1571-4.
  20. ↑ a b Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 75. ISBN 978-83-245-1571-4.
  21. ↑ Monika Richardson: Moja Europa da się lubić. Publicat, 2008, s. 76. ISBN 978-83-245-1571-4.

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (program telewizyjny):
Na podstawie artykułu: "Europa da się lubić" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy