Ezechiel Landau w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaEzechiel Landau (ur. 8 października 1713 w Opatowie, zm. 29 kwietnia 1793 w Pradze) – ortodoksyjny rabin Pragi, który sprzeciwiał się innowacjom religijnym, kulturowym i obyczajowym wprowadzanym przez chasydów i bronił judaizmu przed wpływami dominujących w tym czasie prądów oświeceniowych. Studia talmudyczne odbył we Włodzimierzu Wołyńskim i w Brodach. W 1745 został rabinem Jampola na Podolu W 1755 wyjechał do Pragi jako rabin i pozostał tam do śmierci.[1]
