FSO Ogar

FSO Ogar w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

FSO Ogar LS – prototyp polskiego samochodu osobowego, opracowany w 1977 roku przez FSO z wykorzystaniem podzespołów Polskiego Fiata 125p.

Spis treści

Opis modelu | edytuj kod

Tył pojazdu Przód pojazdu

Jedyny prototypowy egzemplarz Ogara zbudowany został w 1977 roku. Konstrukcja pojazdu oparta została na płycie podłogowej samochodu Polski Fiat 125p, z którego przejęto również elementy układu napędowego, jezdnego oraz hamulcowego. Charakterystyczną cechą tego pojazdu była nowoczesna i dynamiczna stylizacja nadwozia zaprojektowana przez Cezarego Nawrota oraz zastosowane na wzór samochodów sportowych – chowane elektrycznie reflektory. Nadwozie wykonane było z laminatu, stworzonego z połączenia żywicy epoksydowej z włóknem szklanym. Dodatkowym sportowym akcentem były obręcze kół wykonane ze stopów metali lekkich. Nadwozie Ogara projektowane było z uwzględnieniem przepisów Ministerstwa Transportu Stanów Zjednoczonych w związku z czym model ten wyposażony był w duże, wystające zderzaki oraz lampy obrysowe na przednich i tylnych błotnikach. Do wnętrza nowoczesnego auta można było się dostać poprzez troje drzwi. W samochodzie przewidziano 4 miejsca na miękkich i komfortowych, przez co mało sportowych fotelach. Prototyp przejechał ponad 70 tys. km i mimo pozytywnych o nim opinii nie został wdrożony do produkcji. Powodem był duży stopień zaawansowania prac nad funkcjonalniejszym Polonezem. Poza tym brakowało uzasadnienia do rozpoczęcia w Polsce produkcji samochodu sportowego[1] [2].

Jedyny egzemplarz Ogara znajduje się w Muzeum Motoryzacji w Warszawie, a odlew nadwozia obejrzeć można na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej[3].

Dane techniczne | edytuj kod

FSO Ogar przed odnowieniem

Nadwozie | edytuj kod

  • liczba drzwi: 3, zawieszone na przednich słupkach i tylnej krawędzi dachu
  • rozstaw kół przednich: 1298 mm
  • rozstaw kół tylnych: 1275 mm[3]

Silnik | edytuj kod

  • typ: 115C.076/56
  • czterosuwowy, gaźnikowy
  • liczba i układ cylindrów: 4, układ rzędowy
  • pojemność skokowa: 1481 cm3
  • moc maksymalna: 82 KM (60 kW) przy 5400 obr./min[3]

Przeniesienie napędu | edytuj kod

  • napędzana oś: tylna
  • sprzęgło: suche, jednotarczowe
  • skrzynia biegów: manualna, czterobiegowa plus bieg wsteczny
  • zmiana biegów: dźwignią w podłodze między fotelami[3]

Zawieszenie | edytuj kod

  • przednia oś: niezależne, górne i dolne trójkątne wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe, stabilizator, drążki reakcyjne
  • zawieszenie tylne: sztywna oś, dwa wzdłużne resory dwupiórowe, amortyzatory teleskopowe, drążki reakcyjne[3]

Instalacja elektryczna | edytuj kod

  • akumulator: 12V, 48Ah[3]

Koła i ogumienie | edytuj kod

  • koła: 41/2Jx13"
  • opony: 5.60 SR-13"[3]

Dane eksploatacyjne | edytuj kod

  • prędkość maksymalna: ok. 155 km/godz.
  • zużycie paliwa: ok. 7-10 l/100 km[3]

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Adam Zakrzewski: Auto-Moto PRL: Władcy dróg i poboczy. Warszawa: Demart SA, 2010, s. 254. ISBN 978-83-7427-484-5.
  2. ↑ Mirosław Górski: Historia Konstrukcji Samochodów FSO. Warszawa: Oddział Warszawski SIMP, Klub Pracowników i Przyjaciół FSO, 2006, s. 78. ISBN 83-920912-1-3.
  3. ↑ a b c d e f g h FSO Ogar LS - Niezrealizowane marzenia (pol.). auto-swiat.pl, 2006. [dostęp 2015-10-05].

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "FSO Ogar" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy