Faun w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaFaun lub Faunus – staroitalski bóg płodności, bóg lasów górskich, opiekun pasterzy, darzący płodnością ich stada, nauczyciel uprawy roli. Często występujący w otoczeniu innych bóstw leśnych, utożsamiany z greckim Panem. Początkowo nie charakteryzował się żadnymi specjalnymi cechami, pod wpływami greckimi przyjął cechy Pana – kozie różki i kopytka.
Według rzymskiej mitologii był królem Latynów, synem Pikusa, wnukiem Saturna, bratem i mężem Fauny.
Odbierał kult w świętych gajach w Tyburze i na Awentynie w Rzymie.
Faun występuje w różnych bajkach i baśniach (Opowieści z Narnii, Labirynt fauna). Wśród najbardziej znanych dzieł związanych z faunem jest poemat Stéphane’a Mallarmégo Popołudnie fauna (fr. L'après-midi d'un faune) (1876) oraz kompozycja Claude'a Debussy'ego Preludium do „Popołudnia fauna” (fr. Prélude à l'après-midi d'un faune) (1894).
Zobacz też | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- Aleksander Krawczuk: "Mitologia starożytnej Italii", Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1984, ISBN 83-221-0119-8
