Feliks Szołdrski w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaFeliks Antoni Ignacy Szołdrski h. Łodzia (ur. 30 maja 1736 w Kórniku, zm. 29 sierpnia 1795 w Czempiniu) – starościc i starosta łęczycki, syn posła na sejm 1730 roku z województwa łęczyckicego Stefana Szołdrskiego i jego żony Teofili z Działyńskich i wnuk Ludwika Szołdrskiego. Mąż Katarzyny z Lipskich h. Grabie. Po śmierci swej matki w 1790 właściciel dóbr bnińskich i kórnickich.
Życiorys | edytuj kod
Feliks Szołdrski był jedynym dzieckiem Teofili Działyńskiej, które osiągnęło pełnoletność. Jego rodzeństwo zmarło w dzieciństwie. Został dobrze wychowany i wykształcony, po matce odziedziczył talent dobrego gospodarza. W Kórniku wybudował szkołę i szpital, a w Bninie ogrodzenie przy kościele katolickim. Po śmierci swego dziadka w 1749 r. został właścicielem Czempinia[1]. Był także założycielem Nowego Tomyśla, gdzie w 1778 r. erygował zbór ewangelicki. Na jego budowę ofiarował teren i materiał budowlany[2]. Ożenił się z Katarzyną Lipską, ale małżeństwo skończyło się wkrótce rozwodem. Zmarł bezpotomnie.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ "Nowy Tomyśl ma 234 lata" - artykuł w Nasz Dzień Po Dniu, 21.04.2020 nr 17/988/2020, str. 20
- ↑ Dzieje Nowego Tomyśla, pod redakcją Bogusława Polaka, Opalgraf Opalenica, Nowy Tomyśl 1998, ISBN 83-907840-1-7, str. 53
Bibliografia | edytuj kod
- Marceli Kosman: Opowieści Kórnickie. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1983, s. 71-82. ISBN 83-210-0382-6.
- Róża Kąsinowska: Zamek w Kórniku. Kórnik: BK PAN, 1998, s. 28-35. ISBN 83-85213-21-X.
