Franciszek Błoński (botanik) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Franciszek Błoński
Franciszek Błoński (ur. w 1867, zm. w 1910 w Spiczyńcach) – botanik i lekarz. Badacz flory Puszczy Białowieskiej (wspólnie z Karolem Drymmerem i Antonim Eismondem), Mazowsza i Gór Świętokrzyskich. Opracował monografię polnych mchów i wątrobowców.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Urodził się w Warszawie, ale młodość spędził na wsi pod Kłuszynem. Jeszcze jako gimnazjalista publikował swoje spostrzeżenia Od roku 1890 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności[1]. Od roku 1891 praktykował jako lekarz w Spiczyńcach na Ukrainie. Zmarł na tyfus plamisty[2].
Przypisy | edytuj kod
- ↑ PiotrP. Köhler PiotrP., Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952)., 2002 .
- ↑ Zmarli Kurier Lwowski 1909 nr 203 s.4
Literatura dodatkowa | edytuj kod
- Bolesław Hryniewiecki: Błoński Franciszek. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 138. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
Linki zewnętrzne | edytuj kod
- Prace Franciszka Błońskiego w serwisie Polona.pl
- ISNI: 0000 0003 9150 4847
- VIAF: 285393330
- GND: 116204354
- NTA: 317584472
- PLWABN: 9810568403705606
- NUKAT: n2012148756
- WorldCat: viaf-285393330
Na podstawie artykułu: "Franciszek Błoński (botanik)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy