Franciszek Węgrzyn

Franciszek Węgrzyn w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Franciszek Węgrzyn (ur. 5 marca 1892, zm. 1965 w Stanach Zjednoczonych) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w 5 pułku piechoty Legionów[1].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 1 Dywizji Piechoty Legionów, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 973. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Do jesieni 1923 roku był oficerem sztabu pułkownika Bolesława Popowicza, dowódcy piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku piechoty Legionów[4].

31 października 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego[5][6]. 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego w Warszawie na okres sześciu miesięcy[7]. Z dniem 1 kwietnia 1926 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr I w Wilnie, którym kierował generał dywizji Edward Śmigły-Rydz[8].

Z dniem 1 października 1926 roku został przydzielony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych[9][10]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. 5 listopada 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do 74 pułku piechoty w Lublińcu na stanowisko dowódcy batalionu, lecz już 28 października został przydzielony na dwumiesięczny XII normalny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[12][13]. 23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do dowództwa 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[14]. 23 października 1931 roku ogłoszono jego przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[15]. W dowództwie pełnił obowiązki szefa sztabu[16]. W listopadzie 1933 roku został dowódcą batalionu w 57 pułku piechoty wielkopolskiej w Poznaniu. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do 50 pułku piechoty w Kowlu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[18]. W 1937 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa sztabu tej formacji. W 1938 roku zastąpił pułkownika Tadeusza Münnicha na stanowisku dowódcy 26 pułku piechoty w Gródku Jagiellońskim.

W czasie kampanii wrześniowej dowodził 26 pułkiem piechoty. Walczył w obronie Warszawy jako dowódca odcinka „Utrata” Przedmościa Praskiego. Po kapitulacji stolicy przebywał w niewoli niemieckiej, między innymi w Oflagu VII A Murnau[19]. Wiosną 1945 roku, po uwolnieniu z niewoli, przebywał początkowo w Wielkiej Brytanii, skąd wyjechał do Stanów Zjednoczonych i tam osiadł na stałe.

Ordery i odznaczenia | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1066.
  2. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 36, 937.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 87, 137, 413.
  5. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 71 z 13 listopada 1923 roku, s. 750.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 133, 356, 1363.
  7. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 101 z 7 października 1925 roku, s. 547.
  8. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 16 z 12 kwietnia 1926 roku, s. 112.
  9. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 354.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 181.
  11. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  12. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  13. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 42.
  14. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  15. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 327.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 471.
  17. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 15.
  18. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
  19. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 49, 198, 212, 228, 327.
  20. ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 401.
  21. ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
  22. ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.

Bibliografia | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Franciszek Węgrzyn" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy