Gryfonik brukselski

Gryfonik brukselski w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Gryfonik brukselski – jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji gryfoników. Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy[2]. Typ dogowaty[1].

Spis treści

Rys historyczny | edytuj kod

Jak wszystkie trzy rasy małych psów belgijskich wywodzą się od psów wykorzystywanych przede wszystkim do łapania myszy i szczurów w stajniach[1]. Gryfoniki wraz z pinczerem małpim mają wspólnego przodka, którym był pies miniaturowy o szorstkim włosie. Gryfonik brukselski został rozpropagowany jako rasa po zwycięstwie na wystawie w Brukseli w 1880 roku jednego z przedstawicieli tej odmiany. Jego standard ustalono w 1905 roku[1].

Wygląd | edytuj kod

Szata i umaszczenie | edytuj kod

Gryfonik brukselski posiada tylko i wyłącznie umaszczenie rude, rudopłowe lub pszeniczne, z maską czarną lub silnie rozjaśnioną. Włos jest szorstki.

Charakter i użytkowość | edytuj kod

Gryfoniki są psami o usposobieniu wesołym, skore do zabaw. Czujne, dawniej pełniły funkcje małych psów stróżujących, współcześnie są głównie psami do towarzystwa[1].

Zobacz też | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c d e Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 170.
  2. ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 343.

Bibliografia | edytuj kod

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2003, s. 46. ISBN 83-7073-372-7.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Gryfonik brukselski" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy