Halina Kunicka w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaHalina Kunicka, właśc. Halina Irena Kunicka-Kydryńska (ur. 18 lutego 1938 we Lwowie) – polska piosenkarka. Autorka kilkunastu płyt, z których trzy doczekały się statusu złotych[1]. Odznaczona nagrodami branżowymi i odznaczeniami państwowymi.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Halina Kunicka urodziła się 18 lutego 1938 we Lwowie, w rodzinie Wacława (ur. 18 maja 1906) i Zofii. Po urodzeniu mieszkała w Hoszczy, gdzie jej ojciec, oficer Korpusu Ochrony Pogranicza pełnił funkcję dowódcy plutonu w 1 kompanii Batalionu KOP „Hoszcza”. Podczas wojny obronnej 1939 roku porucznik Wacław Kunicki walczył jako dowódca 1 kompanii ckm w 98 Pułku Piechoty. Po kampanii jego dalsze losy nie są znane[2][3][4][5].
Absolwentka VII Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. W 1959 ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy magisterskiej pt. Udział prokuratora w procesie prywatnoskargowym[6].
Halina Kunicka młodo wyszła za mąż. Stanisław (inżynier budownictwa, syn jej wychowawczyni z liceum)[styl do poprawy]. Małżeństwo przetrwało 7 lat. W 1968 roku wyszła za mąż za Lucjana Kydryńskiego; pozostali małżeństwem aż do jego śmierci w 2006. Ich synem jest Marcin Kydryński, a synową Anna Maria Jopek.
Halina Kunicka była szczególnie popularna w latach 60 XX w. i 70 XX w. Do jej największych przebojów należą „Orkiestry dęte”, „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, „Lato, lato czeka”, „Od nocy do nocy”, „To były piękne dni”, „Gwiazda naszej miłości”.
Śpiewa różnorodny repertuar. Wiele piosenek napisali specjalnie dla niej Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka i Ernest Bryll. Artystka sięga też po klasykę przedwojennego kabaretu i romanse rosyjskie. Koncertowała i koncertuje ze swoim recitalem po Polsce, ale także w Europie, Izraelu, USA, Kanadzie i Australii. W 1972 reprezentowała Polskę w zespole artystów na olimpiadzie. W paryskiej Olimpii śpiewała wraz z innymi polskimi wokalistkami.
Jej dwanaście płyt, w tym trzy „złote”, zostało sprzedanych w ponad milionie egzemplarzy.
W 2015 nakładem Wydawnictwa „Otwarte” ukazała się książka pt. Halina Kunicka. Świat nie jest taki zły, którą napisała Kamila Drecka[2][7].
Artystka otrzymała Honorowy Złoty Mikrofon Polskiego Radia podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 2015[8].
Dyskografia | edytuj kod
Dyskografia opracowana na podstawie materiału źródłowego[9]
- 1966 – Halina Kunicka
- 1967 – Panienki z bardzo dobrych domów
- 1970 – Orkiestry dęte (LP Pronit SXL 0594)
- 1971 – Ach, panie, panowie…
- 1973 – W innym lesie, w innym sadzie
- 1974 – Halina Kunicka
- 1977 – Od nocy do nocy
- 1978 – 12 godzin z życia kobiety
- 1984 – Co się stało
- 1991 – Od nocy do nocy (the best of)
- 1999 – Halina Kunicka – Platynowa kolekcja – złote przeboje
- 2000 – Upływa szybko życie
- 2002 – Złota kolekcja: Od nocy do nocy
- 2009 – Świat nie jest taki zły
Odznaczenia | edytuj kod
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2004, za wybitne zasługi w pracy artystycznej)[10]
- Odznaka Zasłużony dla Warszawy
- Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)[11][12]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017)[13]
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Biografia na stronie Radia RMF
- ↑ a b Kamila Drecka: Halina Kunicka. Świat nie jest taki zły. Kraków: Wydawnictwo Otwarte, 2015, s. 9, 11, 13. ISBN 978-83-7515-299-9.
- ↑ Kamila Drecka: Otworzyłam się na życie. tvp.info, 20 października 2012. [dostęp 9 marca 2015].
- ↑ Pierwszego ojca znałam tylko z fotografii. se.pl. [dostęp 9 marca 2015].
- ↑ Halina Kunicka. Notacje. ninateka.pl. [dostęp 9 marca 2015].
- ↑ Wolałam śpiewać, niż bronić ludzi. se.pl, 12 lutego 2015. [dostęp 9 marca 2015].
- ↑ Halina Kunicka. Świat nie jest taki zły. otwarte.eu. [dostęp 9 marca 2015].
- ↑ Laureaci 52. KFPP 2015. opole.pl. [dostęp 2018-04-05].
- ↑ Halina Kunicka w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 42, poz. 725
- ↑ Halina Kunicka. otwarte.eu. [dostęp 9 marca 2015].
- ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-06-21].
