Harald V w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Królowa Sonja – małżonka Haralda VHarald V (ur. 21 lutego 1937 w Skaugum) – król Norwegii od 17 stycznia 1991, z dynastii Glücksburgów, bocznej linii Oldenburgów.
Spis treści
Życiorys | edytuj kod
Syn króla Norwegii Olafa V (1903-1991) i księżniczki szwedzkiej Marty Bernadotte (1901-1954), córki księcia szwedzkiego Karola Bernadotte (1861-1951), syna króla Szwecji i Norwegii Oskara II (1829-1907).
Urodził się w domu swoich rodziców, w majątku ziemskim Skaugum niedaleko Oslo. Był pierwszym księciem urodzonym w Norwegii od 567 lat. Dwie starsze siostry Haralda V, Ragnhild i Astrid, urodziły się w 1930 i 1932, lecz w tamtych czasach jedynie mężczyźni mogli dziedziczyć prawo do tronu. Dzieciństwo księcia Haralda w Norwegii upływało spokojnie aż do wybuchu II wojny światowej. Gdy wojska niemieckie zaatakowały Norwegię 9 kwietnia 1940, księżna Marta Bernadotte uciekła z Haraldem i jego siostrami do Szwecji, a następnie Stanów Zjednoczonych, gdzie przeczekała okres wojny.
Po ukończeniu edukacji na poziomie szkoły średniej książę Harald wstąpił do Norweskiej Szkoły Oficerów Kawalerii, a swoją edukację wojskową zakończył w 1959, wraz z ukończeniem Akademii Wojskowej. Następcą tronu został 21 września 1957, kiedy jego ojciec wstąpił na tron jako król Olaf V. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej rozpoczął studia w Oksfordzie. Tam w latach 1960-1962 uczęszczał na wykłady z nauk społecznych, historii i ekonomii w Balliol College.
Trzykrotnie (w 1964, 1968 i 1972) startował jako żeglarz na igrzyskach olimpijskich.
29 sierpnia 1968 książę Harald poślubił Sonję Haraldsen z Vinderen w Oslo. Para czekała dziewięć lat na zezwolenie na małżeństwo. Po konsultacjach z Prezydium Stortingu, liderami ugrupowań parlamentarnych i rządem, król Olaf V zezwolił następcy tronu na poślubienie osoby z „ludu”. Para ma dwoje dzieci:
Harald V wstąpił na tron 17 stycznia 1991, po śmierci ojca. Od listopada 2003 do kwietnia 2004 przechodził kurację z powodu choroby nowotworowej, w tym okresie regencję sprawował syn i następca tronu, Haakon Magnus Glücksburg. Na jego cześć nazwano fragment wybrzeża Antarktydy – Wybrzeże Księcia Haralda.
Ma dwie starsze siostry: Ragnhild Lorentzen i Astrid Ferner, które należą do rodziny królewskiej i noszą tytuły „Jej Wysokości”.
Odznaczenia[1] | edytuj kod
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Olafa (Norwegia)
- Krzyż Wielki Norweskiego Orderu Zasługi
- Medal św. Olafa (Norwegia)
- Medal pamiątkowy 100-lecia Domu Królewskiego (Norwegia)
- Medal pamiątkowy Króla Hakona VII (Norwegia)
- Medal jubileuszu Króla Haakona VII (Norwegia)
- Medal 100. rocznicy urodzin Króla Haakona VII (Norwegia)
- Medal pamiątkowy 30 stycznia 1991 z okazji pogrzebu Króla Olafa V (Norwegia)
- Medal pamiątkowy 25. rocznicy koronacji Króla Olafa V (Norwegia)
- Medal pamiątkowy 100. rocznicy urodzin Króla Olafa V (Norwegia)
- Medal Norweskich Sił Zbrojnych (Forsvarsmedaljen)
- Hærens vernedyktighetsmedalje (Norwegia)
- Wojskowa Odznaka Honorowa (Krigsdeltagerforbundets hederstegn, Norwegia)
- Medal Zasługi Marynarki Wojennej (Norwegia)
- Wielka Gwiazda Zasługi Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii
- Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia)
- Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
- Order Stara Płanina (Bułgaria)
- Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja)
- Order Słonia (1958, Dania)[2]
- Wielki Komandor Orderu Danebroga (1991, Dania)[2]
- Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej (Estonia)
- Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Białej Róży (Finlandia)
- Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja)
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)
- Order Złotego Runa (Hiszpania)
- Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania)
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia)
- Wielka Wstęga Orańskiego Orderu Domowego (Holandia)
- Order Złotej Arki (Holandia)
- Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Sokoła Islandzkiego (Islandia)
- Łańcuch z Orderem Chryzantemy (Japonia)
- Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Al-Husajna ibn Alego (Jordania)
- Order Jugosłowiańskiej Wielkiej Gwiazdy (Jugosławia)
- Wielki Krzyż ze Złotym Łańcuchem Orderu Witolda Wielkiego (Litwa)
- Order Domowy Złotego Lwa Nassau (Luksemburg)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Adolfa de Nassau (Luksemburg)
- Komandor Krzyża Wielkiego z Łańcuchem Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Niemcy)
- Order Orła Białego (1995, Polska)[3]
- Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Wojskowego Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia)
- Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Avis (Portugalia)
- Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia)
- Krzyż Wielki Orderu Dobrej Nadziei (RPA)
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
- Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy (Słowacja)
- Order Królewski Serafinów (Szwecja)
- Wielka Wstęga Orderu Chula Chom Klao (Tajlandia)
- Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (Węgry)
- Order Podwiązki (Wielka Brytania)
- Królewski Łańcuch Wiktorii (Wielka Brytania)
- Krzyż Wielki Orderu Królewskiego Wiktorii (Wielka Brytania)
- Krzyż Wielki Udekorowany Wielką Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy)
- Złoty Order Olimpijski (MKOl)
Genealogia | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Odznaczenia na stronie rodziny królewskiej (no) [dostęp 12 lipca 2011]
- ↑ a b Hans Majestæt Kong Harald (duń.). borger.dk. [dostęp 2015-05-27].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 24, poz. 291
Bibliografia | edytuj kod
- Nota biograficzna na stronie rodziny królewskiej (no) [dostęp 12 lipca 2011]
- Wyniki olimpijskie