Henryk Weyssenhoff

Henryk Weyssenhoff w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Ilustracja Henryka Weyssenhoffa do powieści Józefa „Soból i panna”

Henryk Bonawentura Kazimierz Weyssenhoff (ur. 26 lipca 1859 w Pokrewniu, zm. 23 lipca 1922 w Warszawie) – polski malarz, kuzyn Józefa Weyssenhoffa.

Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Łabędź. Jego ojciec Władysław za udział w powstaniu styczniowym został skazany na 20 lat zesłania do Kungury w guberni permskiej. Po amnestii w 1874 roku rodzina Weyssenhoffów osiedliła się w Warszawie, gdzie Henryk uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. W 1878 roku za radą Henryka Siemiradzkiego podjął studia w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia ukończył w 1886 roku. W 1889 roku wyjechał na dalsze studia malarskie do Monachium. W latach 1903–1905 mieszkał we Francji. Dalsze lata życia spędził w majątku rodzinnym w Rusakowiczach na Białorusi oraz w Warszawie. W latach dziewięćdziesiątych XIX w. był już uznanym malarzem, zdobywającym liczne nagrody, m.in. w Berlinie w 1891, we Lwowie w 1894 r. i w Warszawie w 1899 r. Ukoronowaniem sukcesów był srebrny medal za obraz Śnieg zdobyty w 1900 na światowej wystawie w Paryżu. Tworzył przede wszystkim realistyczne pejzaże, odznaczające się liryzmem, a także kompozycje animalistyczne. Zajmował się też grafiką i rzeźbą. Wykonał cykl ilustracji do utworów kuzyna: liryków „Erotyki” (1911) oraz powieści „Soból i panna” (wyd. II z 1913 r.). Członek warszawskiej grupy artystycznej Pro Arte.

Bibliografia | edytuj kod

  • Aneta Pawłowska – Henryk Weyssenhoff (1859-1922). Zapomniany bard Białorusi, Wydawnictwo DiG, 2006

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Henryk Weyssenhoff" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy