1806-1809 – kopalniana kolej konna w Ałtaju, dług. 2 km, tor o rozstawie 1067 mm (P. K. Krołow);
1834 – budowa pierwszego doświadczalnego parowozu w Rosji, konstrukcji Mirona i Jefima Czerepanowów[1].
1836 – Kolej Carskosielska (Царскосельская железная дорога): kolej konna Petersburg – Carskie Sioło – Pawłowsk (długość 27 km, konstrukcji Franza Gerstnera), od 1837 trakcja parowa w normalnym ruchu, z lokomotywami R. Stephensona, T. Hackwortha i in., rozstaw szyn 1829 mm; 1897 – weszła w skład Kolei Moskiewsko-Windawsko-Rybińskiej (Московско-Виндаво-Рыбинскaя железная дорога), (Moskwa – Windawa – Rybińsk), w 1902 tor został zwężony do 1524 mm („tor rosyjski”)[1].
1845 – pierwsze użytkowe parowozy zbudowane w Rosji (rozstaw toru 1524 mm)[2].
1862 – do Aleksandrowa – Kolej Warszawsko-Bydgoska (Варшавско-Бромбергская железная дорога); kolej normalnotorowa budowana przeważnie ze środków państwowych, sprywatyzowana 1865, ponownie upaństwowiona 1912, bez Kolei Fabryczno-Łódzkiej (Лодзинскaя Фабричная железная дорога); pierwszy parowóz był produkcji belgijskiej, potem importowano maszyny niemieckie.
1847 – otwarcie regularnego ruchu na pierwszym odcinku Petersburg – KołpinoKolei Nikołajewskiej (Николаевская железная дорога) o rozstawie szyn 1524 mm (odtąd obowiązujący „tor rosyjski”, już w 1847[3])
1860 – pierwsza kolej w Wielkim Księstwie Finlandii: linia Helsinki – Hämeenlinna;
1860 – otwarcie stacji przeładunkowej i przesiadkowej na granicy litewsko-wschodniopruskiej w Ejdkunach; pierwsze połączenie sieci toru „rosyjskiego” z normalnotorową siecią środkowo-europejską;
W końcu 1863 koleje w Imperium liczyły 3471 km. Oprócz kolei Carskosielskiej, Nikołajewskiej, Petersbursko-Warszawskiej i Warszawsko-Wiedeńskiej były to koleje: Moskiewsko-Niżgorodska (Московско-Нижегородскaя железная дорога), Wołgo-Dońska (Волго-Донскaя железная дорога), Gruszewska (Грушевскaя железная дорога), Moskiewsko-Siergiejewska (Московско-Сергиевскaя железная дорога) i Moskiewsko-Riazańska (Московско-Рязанскaя железная дорога).
1871 – ukończenie Kolei Riazańsko-Saratowskiej, obecnie Kolei Riazańsko-Uralskiej (Рязано-Уральская железная дорога);
1871 – ukończenie linii Petersburg – Rewal (obecnie Tallinn); Kolej Bałtycka (Балтийская железная дорога);
Połączenia sieci kolei rosyjskich z siecią austriacką: 1871: Wołoczyska – Podwołoczyska; 1874: Radziwiłłów – Brody; kolej prywatna – Kolej Południowo-Zachodnia (Юго-Западные железные дороги).
Wykształcenie się sieci kolejowej w przemysłowych regionach Ukrainy (Donieck, centralne Naddnieprze, Krzywy Róg) nastąpiło pod koniec lat 80. XIX w.[4]
1893-97 – ukończenie kolejnych odcinków Kolei Ussuryjskiej (Уссурийская железная дорога) między Władywostokiem a Chabarowskiem;
1897-1903 – budowa Kolei Wschodniochińskiej (Китайско-Восточная железная дорога), która, będąc odgałęzieniem Kolei Transsyberyjskiej, pierwsza połączyła Władywostok z resztą kraju – przez terytorium chińskiej Mandżurii; zbudowano jednocześnie odgałęzienie Harbin – Mukden (obecnie Shenyang) – Port Artur (Lüshun);
1898 – kolej dociera do Archangielska (budowana od 1872 linia Urocz – Wołogda – Archangielsk); początkowo była to najdłuższa linia wąskotorowa w Rosji (795 km długości; tor o szerokości 1067 mm), przekuta następnie do standardowej szerokości 1524 mm[5].
1916 – ukończenie Kolei Murmańskiej (Мурманскaя железная дорога).
Trzydziestoletnie opóźnienie Rosji w rozwoju sieci kolejowej widoczne było w niemal zupełnym braku kolei lokalnych. Doktryna wojskowa Rosji była też przeciwna rozwijaniu sieci kolejowej w obszarach przygranicznych. Dopiero na początku XX w. zdołano wybudować najkrótsze połączenie Królestwa Polskiego z Prusami:
1875 – Warszawa: budowa „Drugiego Mostu” (pod Cytadelą), dwupoziomowego dla kolei i ruchu kołowego; wobec różnicy rozstawów torów linii zbiegających się w Warszawie nie była to pełna konsolidacja węzła, przynajmniej do budowy Kolei Warszawsko-Kaliskiej (Варшавско-Калишска железная дорога);
1892 – uruchomienie tramwaju elektrycznego w Kijowie, pierwszego w państwie;
1898 – uruchomienie tramwaju elektrycznego w Łodzi; pierwsza kolej elektryczna w Królestwie Polskim;
1899 – uruchomienie tramwajów elektrycznych w Moskwie,
1901 – otwarcie linii Łódź – Zgierz i Łódź – Pabianice – Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych (ŁWEKD); pierwsza elektryczna kolej dojazdowa w Rosji;
1908 – Moskwa: otwarcie linii okólnej łączącej wszystkie linie wylotowe – Małej Obwodnicy Kolei Moskiewskiej (Малое кольцо Московской железной дороги).
1913 – początek budowy kolei dojazdowej – Oranienbaumskiej Linii Elektrycznej (Ораниенбаумская электрическая линия) z Petersburga do Oranienbaumu; linia nieukończona do rewolucji, została częściowo rozebrana; eksploatacja tylko do Strelnej; 1929 włączona do sieci tramwajowej;
Moskwa: stacja metra Nowokuzniecka, otwarta w 1943 Radziecki odpowiednik wagonu „PCC” z fabryki w Rydze
1935-36 – ukończenie kolei Dudinka – Norylsk; tor wąski; przekuty na rosyjski do 1952; elektryfikacja od 1942, deelektryfikacja 1999;
1941/42 – ukończenie kolei do Workuty, jednej z najdłuższych kolei budowanych niewolniczą pracą więźniów;
1955 – otwarcie pierwszego odcinka metra w Leningradzie, Kijowie 1960, Tbilisi 1966, Baku 1967, Charkowie 1975, Taszkencie 1977, Erywaniu 1981, Mińsku 1984, Gorkim (późn. Niżny Nowgorod) 1985, Nowosybirsku 1986, Kujbyszewie (obecnie Samara) 1987, Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg) 1991;
Zakład Putiłowski (Путиловский завод), Petersburg, po 1922 Czerwony Putiłowiec (Красный путиловец), po 1934 Zakład Kirowa (Кировский завод) – parowozy;