Holownik w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Mostek kapitański holownika pełnomorskiego „Wojtek”Holownik – statek zbudowany specjalnie do wykonywania operacji holowniczych[1].
Ma silnik o niewspółmiernie dużej mocy i uciągu (do kilkudziesięciu ton siły) w stosunku do wielkości jednostki.
Ze względu na wielkość oraz dzielność morską dzielą się na:
- oceaniczne (nawet do kilku tysięcy ton wyporności i o uciągu kilkuset T)
- redowe
- portowe
- rzeczne.
Dodatkowo wyposażone mogą pełnić rolę jako holowniki:
- ratownicze (jednostki o wysokiej dzielności morskiej mogące ratować ludzi i jednostki pływające w trudnych warunkach pogodowych)
- przeciwpożarowe.
Holowniki wyposaża się w haki holownicze lub windy holownicze z automatyczną regulacją siły naciągu liny holowniczej.
Pierwszy holownik został skonstruowany w 1736 roku przez Jonathana Hullsa, napędzany był maszyną parową.
Spis treści
Galeria | edytuj kod
-
Holowniki wprowadzające zbiornikowiec do portu w Gdańsku
-
Holowniki prowadzące lotniskowiec USS John F. Kennedy (CV-67)
-
Holownik pełnomorski AHTS „Bazalt” na Zatoce Gdańskiej
-
Mały holownik Marynarki Wojennej RP
-
Holowniki: portowy „Antoś” i pełnomorski „Wojtek” pracujące w stoczni „Remontowa” w Gdańsku
-
Holownik Virtus w porcie Gdańskim
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1629 z dnia 14 września 2016 r. ustanawiająca wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej, zmieniająca dyrektywę 2009/100/WE i uchylająca dyrektywę 2006/87/WE (CELEX: 32016L1629).
Bibliografia | edytuj kod
- Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd., 1993. ISBN 83-85413-73-1.
