Hulewicz (herb szlachecki) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Herb według oryginalnego nadania Herb według Ostrowskiego
Hulewicz – polski herb szlachecki z nobilitacji galicyjskiej i siewierskiej.
Opis herbu | edytuj kod
Istnieją przynajmniej dwa przekazy na temat kształtu tego herbu. Opisy zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
Na tarczy dwudzielnej w pas, w polu górnym złotym – orzeł czarny z cyfrą JII (Józef II Habsburg) na piersi złotą; w dolnym czerwonym – trzy lilie złote 1,2. W klejnocie nad hełmem w koronie orzeł jak na tarczy. Labry prawe czarne podbite złotem, lewe czerwone podbite złotem.
Powyższa wersja herbu widniała na oryginalnych nadaniach. Juliusz Karol Ostrowski w swojej publikacji popełnił pomyłkę, dając orła dwugłowego, bez cyfry JII[1].
Najwcześniejsze wzmianki | edytuj kod
Nadany wraz z nazwiskiem nobilitacją galicyjską Jakubowi Michałowi Hulewicz von Lilienfeld, radcy galicyjskiego Sądu Szlacheckiego 10 stycznia 1785. Ten sam Jakub Michał otrzymał analogiczny herb wraz ze szlachectwem siewierskim od biskupa Sołtyka w 1781.
Herbowni | edytuj kod
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Hulewicz von Lilienfeld.
Zobacz też | edytuj kod
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 111.
Bibliografia | edytuj kod
- Sławomir Górzyński: Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918. DiG, 1999, s. 135. ISBN 83-7181-110-1.
OryginałEdytujHistoria i autorzy
