Inkluzje organiczne w bursztynie w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Przykład inkluzji w bursztynie bałtyckim. Skamieniała mrówka sprzed 40 mln lat. Inkluzja muchówki w bursztynie..JPG){kind=link}
Inkluzje organiczne w bursztynie – skamieniałe organizmy zachowane w kopalnej żywicy.
W żywicy różnych drzew mogą ugrzęznąć zarówno żywe organizmy, jak i martwe. Jeśli żywica otoczy cały organizm, odcinając go od tlenu, to dochodzi do utrwalenia takiego organizmu i powstania skamieniałości. Wśród inkluzji organicznych w bursztynie przeważają drobne zwierzęta, a wśród nich dominują owady, dość liczne są pajęczaki. Inne zwierzęta spotyka się w bursztynie sporadycznie.
Najstarsze inkluzje organiczne pochodzą z triasowych bursztynów, a najmłodsze z czwartorzędowych kopali. Szczególnie liczne i dobrze zachowane są inkluzje organizmów z bursztynu bałtyckiego (eocen), dominikańskiego (oligocen-miocen) oraz libańskiego (kreda). Ponieważ takie inkluzje są często znakomicie zachowane, to stanowią cenne źródło badawcze w paleontologii, zwłaszcza paleoentomologii, w tym w zakresie rekonstruowania ewolucji owadów i pajęczaków. Dlatego placówki naukowe, w tym muzea, gromadzą duże kolekcje inkluzji organicznych zawartych w różnowiekowych bursztynach. Inkluzje takie są również poszukiwane przez kolekcjonerów i wykorzystywane w jubilerstwie.
W Polsce duże kolekcje inkluzji zwierzęcych, roślinnych i grzybów posiadają i eksponują:
- Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Krakowie[1]
- Muzeum Inkluzji w Bursztynie na Wydziale Biologii Uniwersytetu Gdańskiego[2]
- Muzeum Ziemi PAN w Warszawie[3]
Przypisy | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- E. Krzemińska, W. Krzemiński, J-P. Haenni, Ch. Dufour, 1993: W bursztynowej pułapce. Muzeum Przyrodnicze ISiEZ PAN, Kraków. ISBN 83-900337-7-1
OryginałEdytujHistoria i autorzy
