Język bhili w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaBhili – język indoaryjski używany przez 1 mln Bhilów oraz ok. 300 tys. członków plemienia Patelia w indyjskim stanie Madhya Pradesh[1]. Zapisywany jest pismem dewanagari.
Grupa 19 blisko spokrewnionych języków plemiennych jest określana nazwą „bhil”, liczy ona w sumie 5,6 mln osób[2][1] mieszkających na wschód od miasta Ahmedabad w stanie Gudźarat. Języki te są blisko spokrewnione z językami gudźarati i radżastani.
Przypisy | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- Anantrao Bodhankar, Bhillori (Bhilli)-English Dictionary. Pune: Tribal Research & Training Institute, 2002 (ang.).
- L. Jungblut, A Short Bhili Grammar of Jhabua State and Adjoining Territories. S.l: s.n, 1937 (ang.).
- Charles S. Thompson, Rudiments of the Bhili Language. Ahmedabad [India]: United Printing Press, 1895 (ang.).