Języki halmahersko-zachodnionowogwinejskie w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaJęzyki halmahersko-zachodnionowogwinejskie – grupa spokrewnionych języków austronezyjskich używanych w archipelagu Moluków, w południowej części wyspy Halmahera, oraz w regionie zatoki Cenderawasih na wschodzie Indonezji[1]. Wraz z językami oceanicznymi tworzą grupę wschodnią w ramach gałęzi malajsko-polinezyjskiej[2].
Według serwisu Ethnologue ich podział wewnętrzny przedstawia się w następujący sposób[3]:
- języki południowohalmaherskie
- język irarutu(ang.)
- języki east makian-gane
- grupa południowo-wschodnia
- języki zachodnionowogwinejskie
- języki półwyspu Bomberai
- języki zatoki Cenderawasih
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Genzor 2015 ↓, s. 414.
- ↑ Genzor 2015 ↓, s. 413.
- ↑ Eberhard, Simons i Fennig 2020 ↓.
Bibliografia | edytuj kod
- David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D., South Halmahera-West New Guinea, [w:] Ethnologue [online], wyd. 23, Dallas, Texas: SIL International, 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-12] (ang.).???
- JozefJ. Genzor JozefJ., Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratysława 2015, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).
Na podstawie artykułu: "Języki halmahersko-zachodnionowogwinejskie" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy
