Jacek Bętkowski (1763–1839) w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaJacek Bętkowski herbu Topór (ur. w 1763 roku – zm. 16 listopada 1839 roku w dobrach Ułęż) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1789 roku, sekretarz królewski w 1781 roku, marszałek powiatu żelechowskiego, sędzia ziemiański stężycki, sędzia pokoju powiatu żelechowskiego.
Syn Łukasza i Salomei Rostworowskiej, żonaty z Eleonorą z Łubów.
Był komisarzem Sejmu Czteroletniego z ziemi stężyckiej województwa sandomierskiego do szacowania intrat dóbr ziemskich w 1789 roku. Poseł na Sejm Królestwa Kongresowego z powiatu żelechowskiego województwa podlaskiego w 1818 i 1820 roku.
W 1792 roku odznaczony Orderem Świętego Stanisława.
Bibliografia | edytuj kod
- Herbarz polski, t. I, Warszawa 1899, s. 164-165.
- Kurier Warszawski, nr 320, 1 grudnia 1839 roku, s. 1535.
- Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 579, 581.
- Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 78.
Na podstawie artykułu: "Jacek Bętkowski (1763–1839)" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy
OryginałEdytujHistoria i autorzy