Jacek Nieżychowski

Jacek Nieżychowski w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Jacek Jerzy Nieżychowski herbu Pomian[1] (ur. 29 stycznia 1924 w Chlewie, zm. 23 maja 2009 w Świnoujściu[2]) – polski aktor, śpiewak operetkowy, artysta kabaretowy, dziennikarz, przedsiębiorca. Współtworzył popularny w latach 70. XX w. kabaret Silna Grupa pod Wezwaniem. Syn kapitana Kazimierza Nieżychowskiego (1892–1987)[3].

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Urodził się 29 stycznia 1924 roku we wsi Chlewo w rodzinie kapitana WP Kazimierza Nieżychowskiego (1892–1987) i Aleksandry z domu Sieradzkiej (1900–1978), córki prof. Włodzimierza Sieradzkiego (1870–1941)[4]. Miał dwie starsze siostry bliźniaczki: śpiewaczkę Barbarę Łucję (1921–1970)[5][6] i Annę (1921–2004)[7].

W latach 1940–1947 był urzędnikiem samorządowym w Sandomierzu i Nowym Sączu. W 1950 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. Od 1947 związany ze Szczecinem, gdzie w latach 1949–1952 był asystentem w Wyższej Szkole Ekonomicznej i dyrektorem w Technikum Eksploatacji Żeglugi i Portów. W latach 1952–1957 występował jako solista Operetki Śląskiej w Gliwicach. Od 1956 do 1959 r. był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Operetki Szczecińskiej. W latach 1959–1967 był dyrektorem Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych w Szczecinie, któremu podlegał organizacyjnie popularny Kabaret Wagabunda. W latach 1962–1963 organizował Festiwal Młodych Talentów w Szczecinie. W 1968 r. prowadził własną kawiarnię „Tenisowa” w Szczecinie. Od roku 1968 do 1974 występował w zespole muzycznym Silna Grupa pod Wezwaniem, którego był współzałożycielem a od 1972 r. razem z Krzysztofem Litwinem, Andrzejem Zakrzewskim, Kazimierzem Grześkowiakiem i Tadeuszem Chyłą występował w kabarecie o tej samej nazwie.

Lata 80. XX wieku spędził w USA, gdyż zastał go tam stan wojenny. Od lat 90. XX wieku związany ze Świnoujściem, gdzie prowadził działalność gospodarczo-rozrywkową, pisał felietony. W 1999 wydał książkę kulinarną Kuchnia ziemiańska. Błogosławione cztery pory roku. W grudniu 2000 uhonorowany medalem za zasługi dla miasta Szczecina. W 2005 r. powstał film dokumentalny obrazujący życie i karierę Jacka Nieżychowskiego pt. Pan Jerzy Jacek Nieżychowski. Graf von Habe Nichts autorstwa zespołu TVP Szczecin.

29 maja 2009 został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 47B).

Filmografia | edytuj kod

Rodzina | edytuj kod

W 1942 ożenił się z Ewą Barbacką (1919–2003)[1]. Mieli troje dzieci: Magdalenę (1944–1990), Aleksandrę (ur. 1946) i Tomasza (ur. 1949)[1].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c Marek Jerzy Minakowski: Jacek Jerzy Nieżychowski h. Pomian (pol.). W: Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-07-04. [dostęp 2017-07-04].
  2. ↑ Zmarł Jacek Nieżychowski – aktor, śpiewak, twórca kultury. wiadomosci.wp.pl, 2009-05-23. [dostęp 2016-02-13].
  3. ↑ Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian (1892-1987) [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  4. ↑ prof. Włodziemierz Sieradzki w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  5. ↑ Barbara Nieżychowska (1921-1970) - życiorys na e-teatr.pl [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  6. ↑ Barbara Nieżychowska w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  7. ↑ Anna Nieżychowska w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Jacek Nieżychowski" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy