Jahja Muhammad Hamid ad-Din

Jahja Muhammad Hamid ad-Din w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Jahja Muhammad Hamid ad-Din (Imam Jahja, Jahja Ibn Muhammad; 1869 – 1948) – imam zajdytów od 1904, król Jemenu od 1926.

Jego władza była początkowo nieuznawana przez Turcję sprawującą nominalne zwierzchnictwo nad terenami Północnego Jemenu, wybuchła więc wojna. W 1911 podpisano pokój w którym Turcja, zagrożona innymi konfliktami, uznała władzę imama. Po klęsce Turcji w 1918 Jemen Północny został niezależnym państwem. W 1926 Jahja koronował się na króla. W 1934 Jemen toczył wojnę z rodem Saudów, którą zdecydowanie przegrał. Saudowie nie zażądali jednak żadnych ustępstw terytorialnych i podpisano pokój. Od 1946 nasiliła się działalność opozycji i w 1948 roku król został zastrzelony, a władzę nad znaczną częścią kraju na krótko przejął Sajjid Abd Allah al-Wazir, obalony jednak wkrótce przez syna Jahji – Ahmada.

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Jahja Muhammad Hamid ad-Din" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy