Jan Pindór

Jan Pindór w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Jan Pindór (ur. 5 grudnia 1852 w Lesznej Górnej, zm. 29 grudnia 1924 w Cieszynie) – był polskim pastorem i teologiem ewangelicko-augsburskim, działaczem narodowym, tłumaczem oraz działaczem Społeczności Chrześcijańskiej.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Był synem Jana, rolnika i wójta; bratem ks. Józefa Pindóra (1864–1919). Ukończył gimnazjum w Cieszynie w 1873, a następnie studia teologiczne w Wiedniu i Lipsku w 1876[1].

Założył stowarzyszenie trzeźwości, zwane „Związek Postępu i Oświaty”. W 1893 w okresie trwania wystawy światowej w Chicago ewangelizował Polonię amerykańską[1].

Był żonaty z Heleną; pozostawił syna Karola[1].

Publikacje | edytuj kod

Grób Jana Pindóra

Przekłady | edytuj kod

  1. Tomasz a Kempis, O naśladowaniu Chrystusa
  2. Jan Ámos Komenský, Labirynt świata i raj serca
  3. J.H. Merle d’Aubigne, Historya reformacyi szesnastego wieku

Dzieła własne | edytuj kod

  • Wspomnienia z podróży do Ameryki, 1894 [1]
  • Pamiętnik cz. 1, Czeski Cieszyn 1931

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c Pindór Jan, ks., [w:] JanJ. Szturc JanJ., Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX w., Bielsko-Biała: „Augustana”, 1998, s. 236, ISBN 83-85970-50-9, OCLC 835742676 .

Bibliografia | edytuj kod

  • Pindór Jan, ks., [w:] JanJ. Szturc JanJ., Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX w., Bielsko-Biała: „Augustana”, 1998, s. 236, ISBN 83-85970-50-9, OCLC 835742676 .
Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Jan Pindór" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy