Janusz Kierzkowski w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaJanusz Kazimierz Kierzkowski, ps. Kicha[1] (ur. 26 lutego 1947 w Borku, zm. 19 sierpnia 2011 we Wrocławiu)[1] – polski kolarz torowy, brązowy medalista olimpijski Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku, mistrz świata w 1973. Uważany za najwybitniejszego polskiego kolarza torowego w historii.
Spis treści
- 1 Życiorys
- 2 Odznaczenia i wyróżnienia
- 3 Życie prywatne
- 4 Przypisy
- 5 Bibliografia
- 6 Linki zewnętrzne
Życiorys | edytuj kod
Kariera w Polsce | edytuj kod
Karierę sportową rozpoczął mając 13 lat, w klubie Sparta Wrocław, pod opieką trenera Józefa Grundmanna. Od 1972 reprezentował barwy Dolmelu Wrocław. Specjalizował się w wyścigu na 1 km ze startu zatrzymanego, rywalizował również w innych konkurencjach torowych. Czternastokrotnie sięgał po tytuł mistrza Polski seniorów: w tandemach (z Januszem Kotlińskim – 1967), w sprincie (1969), w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego (1967–1974, 1976, 1977), na 4000 m drużynowo na dochodzenie (1967, 1968). W 1973 sięgnął po wicemistrzostwo Polski w szosowym wyścigu drużynowym na 100 km. Był rekordzistą Polski na 1000 m ze startu zatrzymanego (1.04.63 – 17 października 1968) oraz czterokrotnie w wyścigu drużynowym na 4000 m na dochodzenie (do wyniku 4.23.77 – 10 października 1968 w Meksyku). Jego rekord Polski na 1000 m ze startu zatrzymanego z Meksyku poprawił dopiero Marek Skórski w 1986.
Kariera za granicą | edytuj kod
Trzykrotnie brał udział w Igrzyskach Olimpijskich. W debiucie w 1968 w Meksyku zdobył brązowy medal w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego wynikiem 1.04.63, który był jednocześnie rekordem Polski. Był to pierwszy medal olimpijski w kolarstwie torowym dla Polski po II wojnie światowej. W drużynie w wyścigu na 4000 m na dochodzenie odpadł w ćwierćfinale. Kolejne starty olimpijskie nie były dla niego równie udane. W 1972 zajął piąte miejsce na 1000 m ze startu zatrzymanego i czwarte – w drużynowym wyścigu na 4000 m na dochodzenie. W 1976 był czwarty na 1000 m ze startu zatrzymanego.
Dziewięciokrotnie startował w mistrzostwach świata. Debiut w 1967 przyniósł mu piąte miejsce w wyścigu drużynowym na 4000 m na dochodzenie. W tandemach (z Jerzym Skoczkiem) odpadł w eliminacjach. W 1968 był czwarty na 1000 m ze startu zatrzymanego. W 1969 zdobył swój pierwszy medal MŚ – srebro w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego. W wyścigu sprinterskim zajął 9-10 miejsce. Po niezbyt udanym występie w 1970 (12 miejsce na 1000 m i 5 z drużyną na 4000 m) i czwartym miejscu na 1000 m w 1971, swój życiowy sukces osiągnął w 1973, zdobywając złoty medal i zarazem pierwsze mistrzostwo świata w historii polskiego kolarstwa torowego. Dziennikarz sportowy Bogdan Tuszyński w publikacji pt. „Welodrom w blasku złota” tak opisał jego zwycięstwo w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego na tych mistrzostwach[2]:
Na tych samych mistrzostwach zajął czwarte miejsce z drużyną na 4000 m. Następnie jeszcze dwukrotnie stawał na podium mistrzostw świata, nagrodzony brązowymi medalami w 1974 i 1975. Swój ostatni występ na MŚ w 1977 zakończył w koronnej konkurencji na czwartym miejscu.
Zmarł 19 sierpnia 2011 we Wrocławiu po długiej i ciężkiej chorobie[3]. 26 sierpnia 2011 został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.
Odznaczenia i wyróżnienia | edytuj kod
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski 2000[4]
- Laureat Plebisctu "Przeglądu Sportowego" na 10. najlepszych sportowców Polski (w 1968 – miejsce 8, w 1969 – miejsce 5, w 1973 – miejsce 6)
Życie prywatne | edytuj kod
Miał żonę Stefanię i dwie córki: Kamilę (ur. 1968) i Paulinę (ur. 1975).
Przypisy | edytuj kod
- ↑ a b Polski Komitet Olimpijski - Kierzkowski Janusz Kazimierz (1947-2011) (pol.) [dostęp 2011-08-31]
- ↑ Tuszyński, Ałaszewski 1975 ↓, s. 15–16.
- ↑ Janusz Kierzkowski nie żyje. wp.pl, 2011-08-20.
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 278
Bibliografia | edytuj kod
- Bogdan Tuszyński (rys. Edward Ałaszewski): Welodrom w blasku złota. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1975, seria: Stadion. OCLC 749875793.
- Bogdan Tuszyński Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1995
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010, wyd. Fundacja Dobrej Książki
- Polski Komitet Olimpijski - Kierzkowski Janusz Kazimierz (1947-2011)
Linki zewnętrzne | edytuj kod
OryginałEdytujHistoria i autorzy
