Janusz Kierzkowski

Janusz Kierzkowski w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Janusz Kazimierz Kierzkowski, ps. Kicha[1] (ur. 26 lutego 1947 w Borku, zm. 19 sierpnia 2011 we Wrocławiu)[1] – polski kolarz torowy, brązowy medalista olimpijski Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku, mistrz świata w 1973. Uważany za najwybitniejszego polskiego kolarza torowego w historii.

Spis treści

Życiorys | edytuj kod

Kariera w Polsce | edytuj kod

Karierę sportową rozpoczął mając 13 lat, w klubie Sparta Wrocław, pod opieką trenera Józefa Grundmanna. Od 1972 reprezentował barwy Dolmelu Wrocław. Specjalizował się w wyścigu na 1 km ze startu zatrzymanego, rywalizował również w innych konkurencjach torowych. Czternastokrotnie sięgał po tytuł mistrza Polski seniorów: w tandemach (z Januszem Kotlińskim – 1967), w sprincie (1969), w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego (1967–1974, 1976, 1977), na 4000 m drużynowo na dochodzenie (1967, 1968). W 1973 sięgnął po wicemistrzostwo Polski w szosowym wyścigu drużynowym na 100 km. Był rekordzistą Polski na 1000 m ze startu zatrzymanego (1.04.63 – 17 października 1968) oraz czterokrotnie w wyścigu drużynowym na 4000 m na dochodzenie (do wyniku 4.23.77 – 10 października 1968 w Meksyku). Jego rekord Polski na 1000 m ze startu zatrzymanego z Meksyku poprawił dopiero Marek Skórski w 1986.

Kariera za granicą | edytuj kod

Trzykrotnie brał udział w Igrzyskach Olimpijskich. W debiucie w 1968 w Meksyku zdobył brązowy medal w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego wynikiem 1.04.63, który był jednocześnie rekordem Polski. Był to pierwszy medal olimpijski w kolarstwie torowym dla Polski po II wojnie światowej. W drużynie w wyścigu na 4000 m na dochodzenie odpadł w ćwierćfinale. Kolejne starty olimpijskie nie były dla niego równie udane. W 1972 zajął piąte miejsce na 1000 m ze startu zatrzymanego i czwarte – w drużynowym wyścigu na 4000 m na dochodzenie. W 1976 był czwarty na 1000 m ze startu zatrzymanego.

Dziewięciokrotnie startował w mistrzostwach świata. Debiut w 1967 przyniósł mu piąte miejsce w wyścigu drużynowym na 4000 m na dochodzenie. W tandemach (z Jerzym Skoczkiem) odpadł w eliminacjach. W 1968 był czwarty na 1000 m ze startu zatrzymanego. W 1969 zdobył swój pierwszy medal MŚ – srebro w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego. W wyścigu sprinterskim zajął 9-10 miejsce. Po niezbyt udanym występie w 1970 (12 miejsce na 1000 m i 5 z drużyną na 4000 m) i czwartym miejscu na 1000 m w 1971, swój życiowy sukces osiągnął w 1973, zdobywając złoty medal i zarazem pierwsze mistrzostwo świata w historii polskiego kolarstwa torowego. Na tych samych mistrzostwach zajął czwarte miejsce z drużyną na 4000 m. Następnie jeszcze dwukrotnie stawał na podium mistrzostw świata, nagrodzony brązowymi medalami w 1974 i 1975. Swój ostatni występ na MŚ w 1977 zakończył w koronnej konkurencji na czwartym miejscu.

Zmarł 19 sierpnia 2011 we Wrocławiu po długiej i ciężkiej chorobie[2]. 26 sierpnia 2011 został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Odznaczenia i wyróżnienia | edytuj kod

Życie prywatne | edytuj kod

Miał żonę Stefanię i dwie córki: Kamilę (ur. 1968) i Paulinę (ur. 1975).

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b Polski Komitet Olimpijski - Kierzkowski Janusz Kazimierz (1947-2011) (pol.) [dostęp 2011-08-31]
  2. ↑ Janusz Kierzkowski nie żyje. wp.pl, 2011-08-20.
  3. ↑ M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 278

Bibliografia | edytuj kod

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "Janusz Kierzkowski" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy