Japończycy w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaJapończycy (jap. 日本人 Nihonjin, Nipponjin) – jeden z najliczniejszych narodów zamieszkujących Azję Wschodnią, głównie Japonię.
Spis treści
Język | edytuj kod
Osobny artykuł: język japoński.Japończycy posługują się językiem japońskim, niepodobnym do żadnego z sąsiadujących. Istnieje wiele teorii dotyczących pochodzenia tego izolowanego języka, w tym m.in. pochodzenie: ałtajskie i polinezyjskie.
Pochodzenie | edytuj kod
Etnogeneza Japończyków nie jest dokładnie znana. Niektórzy naukowcy są zdania, że Japończycy pochodzą, podobnie jak Koreańczycy czy Mongołowie, z terenów Azji Środkowej. Mogła też zajść integracja ludów pochodzenia austronezyjskiego i mongoloidalnego.
Religie | edytuj kod
Japończycy tradycyjnie są związani z shintō i buddyzmem, a z powodu naturalnego dopełniania się tych systemów, niejednokrotnie są wyznawcami obu religii jednocześnie (ok. 80–95%). Szacuje się, iż ok. 1% mieszkańców Japonii jest chrześcijanami. Większość Japończyków jednak jest niereligijnych i deklaruje obojętność religijną.
Flagi japońskich grup etnograficznych | edytuj kod
Skupiska ludności | edytuj kod
Japończyków na całym świecie jest ok. 130 mln, a zamieszkują głównie:
