José Aldo

José Aldo w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

José Aldo da Silva Oliveira Júnior (ur. 9 września 1986 w Manaus) − brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki, mistrz WEC z 2009 oraz dwukrotny UFC w wadze piórkowej z 2010 i 2016.

Spis treści

Sportowa kariera | edytuj kod

Profesjonalną karierę MMA rozpoczął w 2004 roku w wieku 17 lat. Pierwszych 7 walk wygrał przed czasem w 1. rundzie[1]. W ósmym pojedynku doznał pierwszej porażki, gdy w listopadzie 2005 roku przegrał w rodzinnym Manaus przez poddanie z Luciano Azevedo[1].

WEC | edytuj kod

W 2008 roku legitymując się bilansem walk 10-1, podpisał kontrakt z amerykańską organizacją WEC. W ciągu roku wygrał 5 walk z rzędu, wszystkie przez nokaut[1], dzięki czemu otrzymał szansę walki o mistrzostwo WEC w wadze piórkowej z dotychczasowym mistrzem Mikiem Brownem. Doszło do niej 18 listopada 2009 roku w Las Vegas (WEC 44). Aldo wygrał z Amerykaninem przez techniczny nokaut w 2. rundzie i odebrał mu pas[1]. Będąc niepokonanym od 2005 roku, Aldo był teraz powszechnie uznawany za najlepszego zawodnika MMA w wadze piórkowej i uwzględniany na czołowych miejscach rankingów zawodników bez podziału na kategorie wagowe. W styczniu 2010 roku został ponadto nagrodzony przez fachowy portal internetowy sherdog.com tytułem "Zawodnika roku 2009"[2].

24 kwietnia 2010 roku na gali WEC 48 obronił tytuł pokonując przez jednogłośną decyzję Urijah Fabera[1]. W drugiej obronie tytułu 30 września 2010 roku (WEC 51) znokautował ciosami pięściami Manwela Gamburjana[1]. Było to 8. z rzędu zwycięstwo Aldo w WEC, co było rekordem tej organizacji.

UFC | edytuj kod

28 października 2010 roku prezydent organizacji UFC, Dana White ogłosił, że WEC zostanie połączona z UFC, a jej mistrzowie w wagach piórkowej i koguciej staną się automatycznie mistrzami UFC. 20 listopada, podczas konferencji prasowej w Auburn Hills Aldo otrzymał z rąk White'a pas mistrza UFC w wadze piórkowej[3].

Tytuł obronił pięciokrotnie. 30 kwietnia 2011 roku w Toronto (UFC 129) pokonał przez jednogłośną decyzję Kanadyjczyka Marka Hominicka (48-45, 48-46, 49-46)[4], a 9 października w Houston (UFC 136) Amerykanina Kenny'ego Floriana. 14 stycznia 2012 roku w Rio de Janeiro (UFC 142) znokautował natomiast ciosem kolanem Amerykanina Chada Mendesa. 2 lutego 2013 pokonał na punkty debiutującego w wadze piórkowej byłego mistrza w kat. lekkiej Frankiego Edgara. Na początku sierpnia stoczył kolejną walkę w obronie pasa, tym razem z Koreańczykiem Jung Chan-sungiem którego ostatecznie pokonał w 4. rundzie przez TKO (wcześniej Koreańczyk doznał kontuzji barku, a sam Aldo złamał stopę).

12 grudnia 2015 przegrał z Irlandczykiem Conorem McGregorem walkę o zunifikowany tytuł mistrza UFC w wadze piórkowej, co przerwało jego passę 18 zwycięstw z rzędu. 9 lipca 2016, na UFC 200, zdobył tymczasowy tytuł wagi piórkowej, wypunktowując na pełnym dystansie pięciu rund w rewanżu Frankiego Edgara[5].

26 listopada 2016 UFC poinformowało o zwakowaniu pasa wagi piórkowej przez McGregora. Aldo natomiast został promowany na niekwestionowanego mistrza wagi piórkowej[6].

3 czerwca 2017 podczas UFC 212 stracił tytuł na rzecz tymczasowego mistrza wagi piórkowej Hawajczyka Maxa Hollowaya z którym przegrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[7]. W rewanżu 2 grudnia 2017 ponownie uległ Hollowayowi w trzeciej rundzie przez TKO[8].

28 lipca 2018 stoczył pierwszą od ponad ośmiu lat walkę która nie miała statusu mistrzowskiego, pokonując przez TKO w pierwszej rundzie Jeremy'iego Stephensa[1].

Osiągnięcia | edytuj kod

Mieszane sztuki walki:

Grappling[9]:

  • 2001: Mistrzostwa Świata CBJJ − 3. miejsce w kat. niebieskich pasów
  • 2003: Mistrzostwa Brazylii CBJJ − 1. miejsce w kat. purpurowych pasów
  • 2004: zwycięzca Pucharu Świata CBJJ (brązowe pasy)

Lista walk | edytuj kod

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Statystyki i rekord MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2017-12-03].
  2. ↑ Sherdog’s Fighter of the Year (ang.). sherdog.com, 15 stycznia 2010. [dostęp 17 grudnia 2010].
  3. ↑ John Morgan, Dunn Stupp: New UFC champion Jose Aldo officially awarded title belt (ang.). mmajunkie.com, 20 listopada 2010. [dostęp 17 grudnia 2010]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-18)].
  4. ↑ John Morgan, Dunn Stupp: UFC 129 main card results: St-Pierre outjabs Shields, Aldo retains in thrilling finish (ang.). mmajunkie.com, 1 maja 2011. [dostęp 3 maja 2011]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-12)].
  5. ↑ K. Witek: Wyniki gali UFC 200: ”Tate vs. Nunes” – na żywo w MMAnews od godziny 00:30 (pol.). mmanews.pl, 10.07.2016.
  6. ↑ Dan Hiergesell: UFC lightweight champion Conor McGregor officially stripped of featherweight title after UFC 206 changes (ang.). mmamania.com, 26.11.2016.
  7. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 212: Holloway znokautował Aldo, Gadelha udusiła Kowalkiewicz w pierwszej rundzie (pol.). mmanews.pl, 2017-06-04. [dostęp 2017-06-04].
  8. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 218: Overeem, Aldo i Gaethje potwornie znokautowani! (pol.). mmanews.pl, 2017-12-02. [dostęp 2017-12-03].
  9. ↑ José Aldo | BJJ Heroes, www.bjjheroes.com [dostęp 2017-11-15] .

Linki zewnętrzne | edytuj kod

Na podstawie artykułu: "José Aldo" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy